Sorprende estes días a nova: despois de levar pechada dende comezos do verán, despois de idas e vida sobre a concesión, aínda mañá se vai a revisar o pliego de condicións para xestionar a piscina outra tempada. Entre unhas e outras cousas, difíciel será que comece a funcionar antes do próximo verán. é dicir, unha instalación de moitos cartos aprada un ano. Ven facer compañía á Casa da ría, que agora leva uns días aberta, pero coa cúpula sen amañar aínda (está aí o Congreso de EnCiGa, con 400 profesores e profesoras de Galiza enteira e os arredores, Portugal, Asturias, Castela, Madrid, ... e non se puido facer a programación dunha mísera observación...), á área recreativa de Vilaframil, prácticamente rematada vai anos e hoxe destrozada en parte, a casa da xuventude, pola que preguntou fai pouco O Tesón nun pleno e foi respondido que se lle estaba a mirar de facer uns cambios (a lembrar que está sen estrear, e que apareceu no seu frente cun cartel: 'CASA DA XOVENTUDE' que xa foi corrixido, e non sen tempo ... e podería seguir unha amplia lista. O comezo para o proceso de reapertura esta vez está marcado para mañá, mercores, pero mentras se deixan un bó lote de cousas abandoadas (lembrar o que leva sen pintar o mirador de madeira do cargadeiro, por pór un exemplo) estáse a dcir que haberá un 'cenbtro de interpretación da natureza' nas catedrais (eso sí, previsiblemente con menos natureza á beira por mor da construcción dunha piscifactoría nos terreos dunha zona natural protexida...
En fin, esperemos que mentras se van amañando estas minucias 'na casa' tamén xe amañen outras que ocupan outros niveis, como a folga, xa xeral e indefinida, do sector do transporte ou a gripe aviar, que está encarándose a nivel internacional xa como pandemia, aínda que polo momento non chegou a eso.
Máis novas, mañá, que xa quedan de hoxe preparadas.
--
Unha entrada vella para máis lectura (publicada con anterioridade en ribadeando (o libro), en A Marña/El Progreso e no blog vello:
Marzo, o pobo elixe
Marzo, o pobo elixe. - Antes de citar o comezo do mes ou o seu final, antes que referirme ó título, está o 11M, unha data para lembrar á hora de batir marcas macabras, que dende Madrid trascende o noso pobo e abrangue a todo o estado nunha especie de doloroso caer da burra colectivo antecesor da Semana Santa: pó somos e en pó nos hemos converter. Noutro nivel, algo como un 98 moderno sen perda de colonias pero co seu Maine civil e autóctono, algo que deu comezo efectivo ó novo milenio por estas terras. Algo que sucede, non por non ter coñecido o terrorismo, senón pola dimensión súbita que manifestou, número de víctimas e tamén ampliación na variedade de posibles verdugos, e, de xeito subsidiario, polo tratamento dado ó tema, que propiciou un cambio na política a nivel español e máis aló, cambio que parece aínda non ter rematado. Pode haber análise, pero non palabras.
- O mes comezou nestes lares cunha primeira pedra política polémica, a do tramo da autovía que agora ten outra relevancia por pasar a vella carretera á beira dunha pedra branca coa testa dun azul que rememora o partido protagonista. Tras preparar unha terra para a celebración, a prensa asistiu ... e o alcalde tamén. Estábase a punto para unhas eleccións estatais das que non se prevían os derradeiros días e que parecía que ían permitir ó daquela partido gobernante seguir séndoo. Seguramente eso pesou na asistencia ó acto, que se veu contestado tamén nos días seguintes ó 14 M por quen quere cambiar o trazado.
Sobre as eleccións? O día 20 en Le Monde apareceu un artigo no que se poñía de manifesto unha explicación do transcurso dos próximos anos en España e tamén na nosa zona: Aznar, cronoloxía dunha manipulación. Mentras, na entrada de Ribadeo, segue un cartel: 'Juntos vamos a más': Eso esperamos, ir xuntos, ir a máis. Todos. Agora.
En Ribadeo, o día da árbore pasou sen celebración. Foi celebrado días despois: as árbores son pacientes e o tema está en acostumar a xente. O que foi puntual foi o mesmo 19 de marzo, día do pai: o PP trata de dividir o goberno de PSOE e BNG no Concello atacando ó primeiro e eloxiando ó segundo, tamén a modo de celebración da renovada oposición a outro nivel que o local. Pregunta na prensa: Resistirá a entente no Pazo de Ibáñez? E por que non?
O que segue a ser puntual diante da Casa do Concello é que segue a lembrarse a Xosé Couso. Non só é lembrar: é pedir outro mundo con insistencia seguindo sen un prantexamento estricto unha versión atóctona do dito de 'pensa globalmente, actúa localmente'.
Mirando a vella compañeira de Ribadeo, vese que continúan as obras en Porcillán. Xa está rematado o piso do espolón sur, e vense apilados os novos pantaláns. Pode que en correspondencia, a draga segue a rascar o fondo (mesmo deixando a area ás portas da ría (*) en marea baixa) mentras que os tesóns teñen unha vista magnífica dende Mirasol. Menos pesca na ría (eso lle teño oído dicir a xente que pesca), pero máis beirarúas diante dos armacéns (curioso, velos en Mirasol e sen saída para camións).
A zona alta tamén cambia: beirarúa branca na Atalaia... limitando a herba como adiantada da invasión urbanística que xa comezou. E mellores beirarúas, pavimento, ... eso se espera, baixando do Cantón. Tamén foi progreso o aparcamento aberto, aínda que sexa (ou pode que mellor por eso) con un querer/non querer meios de comunicación na apertura/inauguración.
Tras un aviso en falso na prensa para a reunión sobre ruídos, houboa. Resultado? Informe de que remataron as inspeccións de ruídos. Criterios? Non son públicos. Resultados da inspeccion? Tampouco. Mentras, o lema de Ribadeo parece ter cambiado de novo: segundo un cartel á entrada, a antiga 'Porta norte' parece ser agora Ribadeo, 'tu AS de COPAS'.
Antonio Gregorio Montes
(*) a un setecentos metros da punta da Cruz e algo máis da Pancha.
Ningún comentario:
Publicar un comentario