Unha enquisa sobre Ribadeo

Onte tiven a curiosidade de responder a unha enquisa por teléfono. Quxen saber, en primeiro lugar, a conta de quen ía. Naturalmente, non mo dixeron. Tiña como núnico dado que o teléfono era de A Coruña, logo a enquisa non era de ámbito nacional. Primeiro, preguntáronme a idade. Logo, comezaron con temas como se a preocupación principal da xente de A Mariña era o paro, a crise economica ou a inmigración, que si Ribadeo estaba mellor ou peor que hai 10 anos, e remataron cunha batería sobre se o futuro de Ribadeo estaba nas piscifactorías ou se creía que a industria debía respetar o medio ambiente. Duvido de que en xeral, con preguntas do tipo das que me fixeron, logren sacar unha información adecuada, a non ser coas preguntas máis direitas do final sobre a piscifactoría e o rodaballo. Pero a enquisa está a facerse, e é como máximo a nivel comarcal. estiven a piques de darlles o enderezo da web da coordinadora de defensa do litoral, pero a muller que me estaba facendo as preguntas posiblemente non estaba de humor para tanto. Non quixen comprobalo.
A parte do significado que poda ou non ter unha enquisa, tamén está o caso que se lle faga ó seu resultado. En política, eso pode variar dun a outro extremo. E en Ribadeo, onde as decisións non se saben ata que se toman (eso sempre, pero en Ribadeo pódese estar a falar nun sentido ata o momento anterior de facer o contrario), pois menos. Aí está a última decisión (ou cambio de decisión) coa parada dos taxis no próximo futuro. Agora a proposta está en Rosalía de Castro. Coido que poidera apoiar a moción; ó fin, non hai un sitio adecuado, e agora mesmo non teño outra proposta que considere mellor (claro, habería que pensar un pouco antes de contestar a bote pronto). Pero cambiar, xa cambiou dende o parque alí. Voltará cambiar?
O outro tema de hoxe é o da suspensión de licenzas de construcción. Non sei en que quedará o tema de aprobar o avance do plan urbanístico sen coñecer o dictame da Xunta para suspender as licenzas de obras e evitar o ritmo de peticións actual, pero o PXOM non está sendo especialmente ben levado: enviado a Santiago por sorpresa, sen contestar as alegacións feitas en fase previa, sen saber a súa tramitación, estando en Santiago por 6 meses, e agora, coa proposición dunha aprobación sen dictame. Certamente, o urbanismo municipal é (estáo sendo) un furado negro que se come o pobo enteiro. Literalmente. Aí está a foto de onte, por exemplo. Ou o tema do derrube de alturas, ou o precintado dunha obra que xa fora parada o pasado ano, por poñer outros dous exemplos. Un pouco de unión no pobo non viría mal para ofrecer unha alternativa asociativa ó 'despoder' político. Coido que as cousas poden e deben facerse mellor; alomenos, con máis sentidiño e pensando nos demáis.