Explosión? si, pero suave, de peticións.

A calma cidadá pode virse abaixo por moitos factores. Algúns, vánse construíndo pouco a pouco, mentras outros xorden de súpeto. O xa referido caso de Nigrán foi pouco a pouco, mentras o que se di sucedeu aquí, en Ribadeo, o fin de semana, parecería que sucedera de repennte e sen causa. Vistas as declaracións no periódico, as augas non están claras, e que nunha agresión sexa implicado un concellal e posto de testemuña un garda civil pode resultar mediático, pero nada máis. Que corra a auga, e se clarifique. En particular porque a movida xenera abondos enfrontamentos todas as fins de semana ou case.
Esas explosións poden servir de charla nos bares por parte de xente que ten pouca información, mentras nega a participación de xente máis informada en accións de máis relevancia apra a cidadanía.
É normal escoitar en moitos lugares como se fala sobre a opacidade da administración e as difultades para deixarse oír diante dela, para recabar información ou para exercer os propios dereitos. É normal, nesas charlas, que xurda dun outro xeito a idea dunha administración acéfala e sen rostro en relación á que non se pode turrar e contra a que só cabe desesperarse e rematar por calar.
É normal. Por sorte, estánse a producir novas que poden variar a situación pouco a pouco. Aí está por exemplo, a nova da condena do tribunal superior de xustiza de Andalucía a Chaves, o presidente andaluz, por mor do dereito de petición (art. 29 da Constitución, regulado mediante lei orgánica). O motivo da sentencia fáime lembrar a miña propia situación como persoa que trata de interesarse por temas sociais, e na que tivo influenza a xeración do ruído nouturno. Pois si, foi unha serie de asociacións contra o ruído (en Galiza están dando os seus primeiros pasos) a que interpuxo unha pregunta sobre o tema do botellón, pola cantinela de que o botellón fai chocar o dereito da xente nova a divertirse co dereito ó descanso dos demáis e a confusión que ese pretendido choque de dereitos pretende (esta vez si o pretende). Pois ben, o fallo vai nun sentido doble: os cidadáns teñen o dereito de petición asentado, e polo tanto hai que darlles resposta (coido que o concello de Ribadeo ten algunha petición miña, por escrito, por atender nestes momentos) e información. Por outra banda, tamén quedou claro que o descanso é un dereito fundamental por encima da diversión que plantea a movida.
E sallo ó paso poñendo movida e non direitamente botellón porque a substancia de ambos é a mesma; é máis, a movida de pubs vése fomentada polo botellón, mantendo a xente na rúa ata altas horas, facilitando unha aproximación previa, etc, e rematando, como está demostrado, nalgún local para finalizar unha vez que a hora pode adaptarse ó orzamento previsto pola relación de copas que poden tomarse con el e o tempo ata o cierre de locais.
En fin, non teño máis tempo por hoxe, polo que é previsible que dun xeito ou outro continúe outro día co tema, e máis estando aí a xunta de seguridade, prevista para ¿xoves? De calquera xeito, o novo blog sobre a vida política e social de Ribadeo vai ter traballo, moito.