Giovinezza (mocidade)

Hai xa máis de 30 anos que unha persoa me informou da existencia dunha canción (que eu lembraba como 'giovenezza' ou 'giovanezza', pero que ó ir a consultar ó dicionario resultou ser como o título), cantada alomenos pola sección feminina da falanxe, e de orixe a Italia mussoliniana. Ven a conto o dato por ver que os feixistas, como os comunistas, por poñer dous casos aparentemente contrarios e ambolosdous ben contrastados, preocuparonse por tentar unha formación da xuventude acorde coas súas ideas. E eso, o intento de formación da xente nova por todas as sociedades á súa imaxe, para a súa perpetuación, é o que ve meu á mente ó comezo das probas de selectividade.
En España hai pouco houbo unha polémica pola introdución dunha nova asignatura na reforma dos estudos de secundaria, algo así como a formación cívico-social (que a min me lembrou outra equivalente na época franquista, con orientación diferente pero contidos nominais supoño que relativamente parellos). Con ou sen ela, o caso é que toda sociedade intenta ese molde de 'perfeccionamento social' acorde coas ideas predominantes ou que procuran impoñerse dun ou outro xeito. E eso remata saíndo á luz antes da formación total da persoa (algo que non existe, a persoa non se finaliza de formar aínda que morra) en cousas que poden parecer tan 'asépticas' como as probas de acceso á universidade, por exemplo. Pódese estar de acordo ou en desacordo coa orientación do ensino, cos métodos, etc, pero está claro que o ensino non é algo apartado do mundo, sen ideoloxía previa ou circunstancial. E eso inflúe noutras cousas aparentemente tamén asépticas como o que se concibe como calidade do ensino, que será medida con diferentes criterios segundo as pretensión que se teñan.
No contexto do comentario anterior, dicir que os textos que soen caer nas probas de acceso á universidade, para o seu comentario e dedución de se o alumno/a comprende ou non o que pon o papel, soen ser ben do meu agrado (non digo as preguntas correspondentes, senón os textos). Reproduzo un dos propostos no exame de galego este setembro (incluídos algúns lapsus que considero erros de transcrición no exame):
"A xente nova teno cada vez máis difícil á hora de alugar. Os gobernos supostamente lanzando medidas para incentivalo pero logo, pola contra, o mercado endurécese polo seu propio peso, facendo vítimas, en todo este tipo de procesos, aos máis débiles.
Resulta paradoxal que queiramos ser europeos e cada vez máis desenvolvidos. No resto de Europa os mozos independízanse con moitos menos anos, pero os de aquí, como van a animarse ou sinxelamente poden sequera consideralo, dadas as duras condicións que os sistemas de alugueiro lles impoñen?
En Madrid, en Barcelona, nas grandes cidades, pero cada vez máis tamén nas nosas urbes galegas, uha serie de estritos requisitos engorda máis e máis esganando as posibilidades dos máis novos. Piden, xa, máis dunha mensualidade por adiantado, diñeiro que en ningún caso é recuperable porque por moito esmero que se poña no coidado do apartamento, o tempo pasa igual para arrendador e arrendatario e resultará imposible que pareza máis novo que o primeiro día, sempre se atopará algo que alegar.
Pero piden tamén nóminas, ou parte do salario dun mes a fondo perdido, ou a cota dun mes en concepto de gastos de contratación. E piden, por último e case no cen por cen dos casos, un aval bancario. Señores/as: do que foxen precisamente os mozos/as cando toman a valente decisión de construír a súa propia autonomía, é de ter que recorrer sempre a alguén que os avale"
O texto é de Yolanda Castaño, de este mismo 2006, e é un dos que se pode citar entre galego, castelán e aínda idioma estranxeiro. Cada un diferente, e de maior ou menor interese ou diferentes ideas, pero na práctica, todos interesantes e que suscitan a reflexión para alguén que non teña que examinarse con preguntas diversas sobre eles...