Onte caeu a miña vista nunha pantalla próxima con estatísticas de poboación. A de Galiza non era o que se di unha 'pirámide de poboación', pero non me causou moita estrañeza. A da provincia de Lugo, tampouco, pero si alarma, pois máis ben parecía a unha árbore cun pequeno tronco e abundante follaxe que a unha pirámide. Chega dicir que os maiores de 85 anos (unhas tres veces máis mulleres que homes, por certo) son abondos máis que os do grupo 0-4. Sabía da despoboación de Galiza, pero esto non é despoboación, é desertificación. E se contamos conque na Mariña aínda nos imos defendendo coas incorporacións de xente de aluvión, queda aquela expresión de 'granxa de vellos' que teño oído máis dunha volta como auténticamente definitoria, pero non para expresar o fenómeno de que o campo se manteña en parte pola cobranza xubilatoria dos maiores, senón para a provincia enteira.
A partir de aí, ocorréronseme unha serie de cuestións e reforzos de ideas que irán saíndo sobre a identidade, a migración, ...
Só un pequeno comentario sobre algo máis actual, unhas verbas de fernando Suárez a conto do éxito do mercado de Nadal: 'os vinte mil euros están ben gastados porque non é una cantidade sustancial para todo o movemento que tivo Ribadeo', (pódese dubidar, pero non me costa traballo aceptalo polo momento) cunha segunda parte, 'e ademáis porque están sufragados a tres partes, das cales o Concello é a que menos aporta, unhos catro mil euros'. Esto xa implica que o que conta non son os cartos en conxunto, senón os que pon o Concello ("os que doen"), como se o outro non foran cartos publicos tamén administrados polo concello. Non creo que se podan separar, e o rendemento é de todos os cartos, non só dos postos polo concello. E quen pon todos os cartos somos todos. Coido que tamén deso se pode comentar abondo, e non tanto sobre o que significa para esta ocasión, senón do que indica para outras.
Ningún comentario:
Publicar un comentario