Amenzo coa nova de que unha gamberrada fixo pinchar unha ducía de coches en Ribadeo, mentras a programación cultural tenta extenderse a todos, incluídos os máis pequenos, ou ós namorados, co Romeo e Xulieta que se representa hoxe. E mentras o vento zoa fóra con forza, e chove a cántaros, pregúntome que significa o San Valentín a parte de comercio, chegando á conlusion de que podería ser unha lembranza do amor, porque o amor tamén necesita lembrarse de que existe para non caer nunha sinxela mecánica sen sentemento. E retorno a Ribadeo co título: non se trata de agasallar a cidade porque agora se teñen cartos para facelo (eso de que se teñen cartos é un dicir, tal como están as arcas municipais ó parecer, que información verídica hai pouca coñecida) senón facer exercicio de querer, aínda que non se teñan cartos, e poñer ás cousas a funcionar, como no amor, co ímpetu e ilusión do primeiro día e o coñecemento a persoa do día máis achegado.
Acompañan dúas fotos tomadas con cariño a Ribadeo e á nosa ría, xa hai un ano.
Ningún comentario:
Publicar un comentario