Dende o camiño

Esta mañá tocoume pode observar unha saída do Sol, en vermello, limitado por nubes e neboeiros, e mesmo en compaña dalgún trazo branco deixado por avións, que para min foi espléndida ou marabillosa. Viciño a Augas Santas incorporouse á paisaxe unha choiva fina, precedida dun arco da vella case sen máis cor que o propio vermello solar.
Mágoa que pouco máis adiante, entrando en Barreiros, ese mesmo Sol tentara sacar beleza da semente de grúas, que, ademáis, estaban claramente en maioría incumprindo a normativa (por exemplo, tendo o gancho sen achegar á torre, a media altura e con algún corpo colgando) con excepción notable das que están construíndo a promoción de Promonorte.
- Velaí outro punto por onde poderían ser atacadas as construccións que se están a facer na zona, pensei.
Máis adiante, as feridas na terra deixadas polas obras da autovía foron substituídas pola instalación de aeroxeradores sobre a néboa desparramándose por riba dos montes a ambas beiras de Mondoñedo, como se as feridas á Terra foran un paréntese.
Estaba matinando sobre o tema cando engadín un elemento máis: o consumo de preto de 50g de derivados dunha materia orgánica tratada durante millóns de anos en condidións convenientes pola natureza, e eso cada quilómetro. Polo momento, sen alternativa...