O título, collido dunha nova de El País de onte corresponde a algo dito por un ministro e indicaría unha candidez extraordinaria. O caso é qee non está dito en España, senón en Alemania, a conta do escándalo dos ricos que reseñei o outro día.
Aquí a cousa é outra: eleccións. Así, onte, na COPE, puiden escoitar un anuncio eleitoral ... da Conferencia Episcopal. Seguido de outro no que se podía escoitar de xeito repetido 'Adios, Adios' a Zapatero. Vaia, moita imaxinación.
Onte foi o mítin do PP. Resultou imposible ir á obra de teatro e ó mítin: por se alguén non se enterou, en Ribadeo os domingos hai teatro, unha costumbre que ven de tempos do mandato do PP e que recolleu e ampliou o BNG dende a concellería e logo tamén a alcaldía. A obra, 'O público', de Lorca, resultoume algo así como entre Pirandello (o de 'Seis personaxes en procura de autor') e Dalí, antecesores da interpretación que Susan Sontag fai en 'contra a interpretación'. Algo que me parece que maioritariamente non gustou nin se entendeu a pesares dos esforzos dos actores, e que aguantaron unha decea de menores entre o máximo de 90 persoas (ver tique de entrada) para as que estaba preparado o esceario e que o encheron co tirón de Lorca. Algo así como teatro experimental, dixeron ó principio. E fóino. Tanto que comecei a apreciar algo cando tratei de comprendelo para, máis dificil aínda, tentar de explicar algo despois de rematada a obra (co público entre os actores, non houbo telón).
Onte, coa ilusión de poñer a ligazón do pleno en Xesdo esqueceuseme detallar a información interna sobre a organización: 62 páxinas de pleno da moiot que mirar. Pero agora non teño tempo. Xa irá.
Ningún comentario:
Publicar un comentario