Matapiollos: Bush e Zapatero

Despois deste últimos días de 'política internacional económica', síntome perpelxo co tema. Dende hai moito tempo a política déixame así, pero parece que hai momentos nos que ese 'así' é maior.
Resulta que, para arbitrar unha política económica mundial, en Europa lánzase a idea de reunirse moitos países para deseñar as liñas. É dicir, a ONU... pero non a ONU, que serian moitos, senón unha mini ONU, pero máis que o G8.
Como non é a ONU, e é necesario un liderazgo, toman o mando os EUA, e é entón cando xurde a idea de que ese cúmio terá como obxectivo 'refundar o capitalismo', obxectivo recollido por Bush, pero que non saíu direitamente dos norteamericanos.
É dicir, non se trata de reformar, senón de voltar máis forte un sistema que saíu vencedor da guerra fría para amosar pouco despois todas as súas carencias. O caso é que a novena economía do mundo (máis ou menos, segundo os parámetros usados) non é chamada á xuntaza, e parece ser cuestión de vendetta entre os principais mandatarios convocante, os EUA, e do país en cuestión, España a raíz da retirada de apoio en Iraq, cando o pobo español opinou de xeito moi maioritario que non pintábamos nada bo en Iraq.
E, mentras, comeza unha xira o Presidente español polo mundo enteiro, entre países que contan económicamente, para lograr entrar nese grupo privilexiado co aval de que o sistema bancario español está en boas condicións debido ás manobras estabilizadoras legais que implantou hai uns quince anos a raíz dos movementos do Banco de España. En troques, temos que o ladrillo non foi 'estabilizado' pola conseguinte lexislación, e está cada vez máis de capa caída arrastrando a outros sectores económicos e facendo que a depresión para a xente en España sexa de tanta intensidade como nos países punteiros nela (quitemos os 'máis punteiros' como Islandia...). Pero o caso é que o sitio sería máis ben para o Presidente, e non para quenes puxeron esas pedras angulares, segundo parece, para a economía española. A nivel nacional, non embargantes, os bancos piden apoio para non quedar discriminados fronte ós bancos estranxeiros, a pesares de deixar ben claro que non o necesitan, e por outra banda, as axudas estatais para pisos habilítanse para rendas máis altas, sabendo que esas axudas irán beneficiar ó peto da xente que propiciou a crise do ladrillo... ou non é asi?
Logo, podemos atoparnos anuncios como un de onte pagado por unha cadea de emisoras de radio; 'segundo unha lei de Denver, é ilegal prestar a aspiradora ó veciño', é a frase do tirón para presentar uns EUA descoñecidos (cousa que viría a solventar a cadearadiofónica) mentras aquí se pretende que sexan ilegais cousas como prestar un libro (sen pagar un canon, claro...) e pouca xente levantou a voz cando se impuxo o canon ás bibliotecas, ou ós materiais de memoria dixital para conservar cousas de xente que nunca recibirá o importe dese canon, ou moitas outras cousas máis que irán deixando sentir os seus efectos pouco a pouco.
Ó mellor é que teño variación na percepción polo cambio de horario...