Mentres os cartos escorren

Estes días parece que os cartos escorren: din que onte a bolsa perdeu o máis do 6% do seu valor, é dicir, algo así como se o nivel de riqueza baixara nun só día o 6%. Cousas que poden tardar en notarse, pero han de facelo, en medio da barahúnda montada por cartos que se dan ós ricos que primeiro os obtiveron daquela maneira... non son días doados, e o impacto está por vir. En Ribadeo, rehabilitación de rúas con subvención, xa anunciada e votada en pleno, e chamada de advertencia para que uns cantos veciños limpen os seus solares. Parece que pouco a pouco a cidadanía vai ser metida en vereda. Toda? non se sabe cando, pois mentras parece que algúns poucos terán que facelo puntualmente, van xurdindo novos focos que necesitarían atención. De calquera xeito, que se atendan eses poucos relacionados con algúns aspectos do urbanismo non está nada mal. No entorno rural, xa está en marcha a contratación para as catas do castro das Grobas, e a senda do tren minero, todo pagado por costas, que non se decide (parece) a meter man a 160 000 m² no entorno de Augas Santas para facer entre outras cousas, un aparcamento. Coido que un plan así debera estar exposto en Ribadeo unha boa tempada antes de decidirse a facelo, en troques de elucubrar en vacío para rematar como o parque de indianos: sen ter que ver co orixinal e sen tampouco gustar á xente (a parte de, neste caso, substituíndo un entorno natural protexido por asfalto). A foto, Castropol enmarcado nun almacén: tíñaa reservada para o tema de 'ría si, nave non', pero aprece que non vai ser necesaria.