Son as dúas músicas básicas que constitúen a sinfonía deste domingo, abondo máis acordes co esprito que o tam-tam dos garitos de noite e os berros que continúan moitas das aperturas de portas.
Onte foi o concerto de Santa Cilla da BMMR no Hernán Naval. Deixo para outro momento a lista de músicos que leva o programa (que xa está no blog) e comento que Brasiliana, a última, foi como bis, despois do aplauso máis longo recibido pola formación para forzar esa derradeira interpretación. E é que a noite non deixou que as mans arrefriaran: ó agradecemento por cada obra sumouse a presentación dos novos músicos, recibidos do mesmo xeito, cun agasallo dunha clave de sol. Claro que quizais o segundo aplauso máis importante foi o adicado cando o director brindou unha obra ó público incondicional e ós seus pais, presentes. Asemade, tamén recibiu un agasallo o presidente da anterior directiva en nome de toda ela, e, aínda que non se dixo, todos os músicos anteriores, que non recibiran agasallo ó seren presentados, tiñan xa a mesma clave de sol na solapa ó sentárenser a tocar. Xunto cos aplausos, acompañaron á música os flashes de Miguel, que na semipenumbra do patio de butacas deixan a un unha e outra vez deslumbrado.
Foi unha velada no auditorio un pouco diferente nunha noite que se presentaba daquela como noite de cans.
Hoxe toca teatro, non no auditorio, senón en Cubelas, 'A Casa de Bernarda Alba, de Lorca (foto del acompañando), ás seis da tarde na escola, pola aula municipal de teatro.
Ningún comentario:
Publicar un comentario