Dun lugar e doutro

Chegou a primavera, como o manifestan os xardíns ribadenses, como este beireando Santa Clara. Esta fin de semana tamén o manifestou a chegada de máis visitantes que moitos dos domingos pasados. A estación non entra oficialmente ata a próxima fin de semana, pero meteorolóxicamente xa está aquí. E con ela, por ista vez, un pleno.
Ó regreso á semana dende un unha fin de semana sempre deixa novas ideas e escasez de noticias. Por iso, hoxe voltarei a xerar alomenos outro post, pero con outro tempo diferente.
"O que contamina, paga e ademáis, restaura" é o titulo que levou o suplemento da Voz do mércores 18 de febreiro sobre a lei de residuos sólidos. O título paréceme adecuado polo seu significado, e ademáis, ben relacionado coa lei. Pero ante as leis, neste país, comecei a ser escéptico hai tempo, e será cando vexa se se cumpre apra todos cando deixarei de selo. Aí , se se cumpre, poderanse ver as consecuencias dunha lei así, que estimo moi positivas. Se non se cumpre, só será un papel mollado na maraña administrativa da que a xente normal non nos podemos substraer en xeral, pero á que outra xente que lle pode adicar cartos ou influencias traerá ó pairo. Por certo, que se a lei se cumpre e se extende á contaminación acústica, van telo difícil para restaurar unha vida variada pola contaminación.
"Corrupción. (...) Unha clave para frenar a súa expansión é mellorar a transparencia da xestión pública e privada", título aparecido no 'El País' do domingo 8 de marzo, incide nun aspecto ampliamente comentado no blog, moitas veces, e pedido por moita xente: a transparencia da xestión implica abrir a administración, máis aló dunha manobra política, como unha das ideas de fondo que debe impregnar a actuación política. Mentras se faga doutro xeito, será máis de boquilla que real, máis teatro que fonte de verdade para o pobo. Gustaríame dicir que se avanza neste sentido, pero se os hai, os avances son tan tímidos que se ven minados polos retrocesos típicos de toda maquinaria que se desgasta (tamén a 'maquinaria administrativa' necesita un mantemento, revisións, renovacións, ... que non se están a facer a moitos niveis)
"Se imos gastar miles de millóns (...) do contribuínte, non pode ser só en banqueiros que decoran despachos, especuladores de vivendas excesivamente endebedados e executivos automobilísticos que ano tras ano gastan máis enerxía resistíndose ós cambios e presionando (...) que liderando o cambio para vencer (...)". O parágrafo, en castelán, apareceu onte no El País, e unha vez retiradas algunhas poucas verbas concretas, podemos aplicalo a calquera país, o noso incluído, aínda que autor se refira ós EEUU. Non se trata de non subvencionar nada, senón de elixirnon caer nas redes de subvencións a empresas que non o merecen (que por outra parte, son as máis visibles á hora de conseguir subvencións)