O de Alicia, alomenos tal como nos chegou a nós, non é un conto tradicional, senón un conto escrito dun xeito moi repensado. As situacións polas que pasa Alicia no conto non teñen que ver coa realidade, nin tampouco coa ilusión, senóncoa forma de articularse os soños e os pesadelos.
A chamada cumbre de Copenhague está rulando, e velaí que xa teñen preparado un borrador: traballan rápido estes diplomáticos. E que di? Polo que parece, algo así como que "as emisións de gases de efecto invernadoiro deberán reducirse entre un 75% e un 95% ata 2050, comparados cos niveis de 1990". Entre o soño de acadar un desexo para o que non se poñen ferramentas e o pesadelo do que está previsto que pase se isto non cambia, aí están os diplomáticos facendo o teatro, co mundo de espectador e pagano.
Ningún comentario:
Publicar un comentario