Quen vaia a Bucarest ten unha visita case obrigada: ó pazo do megalomaníaco ditador Ceaucescu, que mentras mantiña ó pobo ó pobo na pobreza construiu para o seu uso e desfrute un dos maiores edificios do mundo. a xustificación, como noutros moitos casos, era a de ser un 'pazo para o pobo', pero por ser moita cantidade o pobo, resulta que o desfrutaba el.
En Galicia xa pasa da década que o Gaiás comezou a camiñar, primeiro cunha convocatoria de proxectos, e logo coa realización dun espazo que, aínda sen rematar, pois queda moito, asusta polo tamaño. Nestes momentos, os poucos funcionarios que ocupan o único edificio en funcionamento nadan en medio dun espazo tanto ó ancho como ó alto, desaproveitado se se seguen as ideas dun cidadano corrente. algo que pode resultar bonito, pero sobre todo, impoñéndose ó resto de consideracións, caro, moi caro, do orden de 300 € por cada galego que vivira na pasada década, incluíndo anciáns e nenos, e mesmo inmigrantes. Ou sexa, uns 30 €/ano para unhas instalacións que aínda van comer máis no futuro a pesares de que dous dos oito edificios foron concelados e a súa execución desaparecida. Vidros únicos, por exemplo, que farán que se un se rompe haxa que facelo á medida, e se se rompen dous, cada un deles teña unha feitura diferente, polo que non se poden aplicar os custes de escala. E iso para edificios de tamaño de 200 m de longo con ocos nos que nalgún caso (o espazo para os decorados e demáis da ópera) cabe a torre de Hércules enteira dentro tal cual. Ou cunha rúa subterránea para acceso de mercadorías con 10 m de ancho e 6 de alto, por cooñer dous exemplos.
En Ribadeo non chegamos a tanto. As diferenzas co ascensor da Atalaia son evidentes: os 300 € por galego convírtense nunha cantidade semellante, pero só por cada ribadense, e ademáis, euros que parecen non saír de ningunha parte porque 'veñen de fóra' e por eso parece como se non costara nada. Tamén é certo que o Gaiás pode dicirse que naceu sen función, e os seus edificios levan pasado xa por varias en xeral, mentras que o ascensor sempre foi iso, un ascensor, aínda que non quede claro neste caso a función de ascenso ou descenso. Tamén cabe dicir que o Gaiás fastidiou un monte enteiro para reconstruílo, mentres que o ascensor só fastidiou un mirador, que queda con difícil reconstrucción. Ou que o Gaiás está fóra da cidade, mentras que a Atalaia non, ou que a representación do Gaiás é a da cidade de Santiago no casco histórico, e a súa forma de cuncha de vieira (eu non son capaz de ver ben ningunha das dúas cousas no plano e maquetas que coñezo, pero eso din) son máis artísticos que a columna semifurada que é o ascensor, ... pero si, coido que cando José María falou do noso Gaiás, acertou: mesmo o mantemento do Gaiás vai supor un custe anual que se incrementará ós euros antes citados, e o do ascensor, gardando as proporcións, algo semellante.
Sería moi ilustrativo facer unha excursión de ribadenses ó Gaiás...
Ningún comentario:
Publicar un comentario