Sucedeu en Barcelona, e aínda que o El Progreso trae a nova na última páxina do xornal de onte, foi xa o pasado ano: un grupo (U2) pasouse no tempo de ensaio, e polo tanto na producción de ruído pertinente, que tamén era superior ó que lle permitiron. Os organizadores pagaron a tocateja. Fin do conto. Certo que os decibelios debían ser abondos, así como que durante o tempo que lles permitiron no ensaio e no concerto, o ruído sería semellante. Certo tamén que quen informou foi o mesmo concello.
Paralelismos con Ribadeo? 17 anos de ruído, recoñecemento de que existe, pago dunha pequena cota equivalente a un café diario a quen esto escribe denda hai máis de dez anos (o que vai sumando) e acabouse. Posta de multas? Non, como hai moito ruído, non se pode determinar quen produce canto: deixar pasar o tempo e carpetazo. Amañalo? Non debe estar nos plans, mellor incumprir a mesma normativa dende o concello. Mellor aínda, nalgún caso pasado, ampliación de licenza. E cando por casualidade se produce un feito extraordinario e non queda outra que poñer multa, o mínimo e non se sabe se é pagada. Información? Mellor, non. Cambiar a normativa? Para que, se non se cumpre a que hai? Mentras, algún responsable (político) imputado xáctase da súa actuación (votos mandan, despois de facer os pertinentes cálculos, que poden estar mal feitos)
Ribadeo e as miñas cousas (chámalle Blog / Weblog / Bitácora / Caderno ... )
Ningún comentario:
Publicar un comentario