50 s ou ascensor habemus

Por fin os 'de a pé' podemos usar o ascensor da Atalaia. 16 persoas de cabida e 50 s entre entrada e saída, distribuídos de xeito aproximado en 7 de cerre de portas e outro tanto de apertura, co que quedan uns 36 de viaxe propiamente dita; deles, uns 25 son 'con vistas á ría', se ben abondo reducidas. é dicir, a ría pódese ver durante a metade da viaxe por menos da cuarta parte da superfieice lateral do ascensor. Como estaba previsto, sen ascensorista, pero con non o estaba, sen servizo de turismo nin tenda no baixo.
As escaleiras adxuntas, practicables, desertas e sen uso, un lugar máis para esconderse de miradas. O chan do baixo, a media tarde, xa cocho. Con follas que se colan por entre as barreiras que fan de portas e de adornos, pero non só. Por certo, non escoitei nada sobre o servizo de limpeza que terá.
As fotos, abaixo.
Primeiro retrasado, logo tiroteado.
Descoberto o pastel do ascensor.
O ascensor da Atalaia, onte.
Derrumbe da Atalaia.
Ascensor da Atalaia.
Cogomelos.
Natureza e home, fotos e outras imaxes.
Guirilanda.
De improperios a patadas e sorrisos.
Máis sobre o ascensor en ribadeando.
O ascensor, na prensa hoxe: Voz.

A primeira imaxe, o portal inferior, o que da á Avenida Castelao. Déixanse ver na parte soperior esquerda os buracos inferiores do oco do ascensor. O portal deixa paso non só ó ascensor, senón ó que sería a billetería (caso de ser de pago nalgún momento a viaxe) ou a oficina de información (que asemade se pretendía nalgún momento). As portas seguen o mesmo estilo do ascensor e do resto de enrexados do conxunto (a excepción do valado para non poñer cemento para evitar máis desprendementos da Atalaia)
A segunda foto é unha vista do lateral norte do ascensor, que da internamente ás escaleiras, e polo tanto, evita as vistas cara esa zona dende a caixa de transporte, escamoteando a saída á ría dende o interior.
Veñen despois unha vista das escaleiras alternativas ó ascensor pola parte de dentro; corresponde ó tramo máis baixo, sen nada especial que reseñar.
Logo, unha vista da parte das escaleiras co valado visto dende a parte interna asemade. Aquí é onde se ven os restos que xa hai no chan o primiero día de uso.
Dúas imaxes subindo no ascensor, as dúas máis altas, podendo desfrutar a plena vista pola amplitude do oco só da máis alta de todas, enfocada cara ó sur.
As seguintes son dos ocos da plataforma superior, que serven de fiestras socorridas para paliar a atalaia que representa(ba) o mirador da Atalaia. Este caso representa a única parte da estrutura que enfoca ó norte.
As dúas últimas vistas son do conxsunto do caixón superior da estrutura, dende dentro e dende a parte superior do (antigo) mirador da Atalaia.