Un momento, reflexión, hoxe hai folga?

A crise necesita de reflexión para resolverse. A situación de perda de dereitos sociais, de algo máis: da defensa dos propios dereitos.
Ben, as dúas propostas anteriores son incompletas por estaren reducidas ó máximo: quedan fóra por exemplo factores como o meter en vereda ós causantes da crise, para o que non chega a reflexión, senón que hai que pasar á acción, e no segundo caso, a negociación, se se considera que hai que botar o ombro e ceder algún dereito na causa común..
Polo momento, e centrándome na segunda situación, a perda de dereitos sociais, aínda non hai resposta, senón sinxelos balbuceos e desunión dentro dun colectivo cun poder relativo escaso. En fases sucesivas vanse perdendo dereitos, aplicados a un ou outro conxunto ou á totalidade do que antes se chamaba 'clase traballadora' e agora non se sabe moi ben como se chama porque parece ter perdida a identidade, partida en diferentes anacos para diversos grupos. A resposta a esa perda tamén vai por barrios, e se a primeira 'medida de forza' foi retrasada ata o absurdo segundo a miña opinión, co resultado de todos coñecido, para hoxe está plantexada unha folga. Folga da que boa parte da poboación nin está enterada. Convocada por sindicatos minoritarios (CNT, CIG, CGT, ELA, LAB, STEE-EILAS, EHNE, Hiru, ESK, Solidaritat Obrera, e Coordinadora Sindical Obrera) con caracer de xeral en todo o estado, cando o acordo xa foi asinado polos maioritarios, cando foi tratada pola prensa, foino como folga 'no País Vasco e Navarra', obviando mesmo en situacións a proposta para Galicia. O resultado, a estas horas da mañá, antes de comezar a xornada laboral da inmensa maioría, é previsible. A efectividade, tamén.
Na procura de novas sobre folga nos medios, atopo que hoxe mesmo sae nun artigo de Xosé Manuel Pereiro no El País unha frase que se atribúe a Einstein: 'A vida é moi perigosa. Non polas persoas que fan o mal, senón polas que se sentan a ver que pasa'. Pois iso.