20110329

Deconstruíndo a construción en Barreiros

    O Sábado 26 tivo lugar unha mesa redonda de 'Máis talento, menos cemento' no centro sociocultural de San Cosme. A afluencia non foi ampla: unhas sesenta persoas nun salón no que estaban dispostas case o dobre de cadeiras. Novidades tampouco houbo moitas. Pero coido que pagou a pena estar as dúas horas de conversa, tanto polos detalles que moitas veces non se coñecen ou se esquecen como polo talante xeral da mesa. Diante, a parte da moderadora, Fernando de Abel Vilela, profesor da universidade, xurista; Carlota Eiros, arquitecta e promovedora de diversas iniciativas, e Gervasio Cao Expósito, empresario promotor, coa ausencia do alcalde, Alfonso Fuente Parga.

    Algún detalle? A orde de actuación primeira foi a citada, e tras a intervención de Fernando de Abel, o aspecto de valoración paisaxística, dotacións e demáis quedou case arrumbado, sendo máis un conxunto de réplicas e contrarépicas entre xurista e construtor que unha charla a tres. Puntos que considerei exenciais son a primeira intervención de Abel, que xa digo marcou a liña de desenvolvemento e a última pregunta formulada polo público, de José Ángel Salvatierra. Da primeira, o concepto de que mentras que o ordeamento xurídico permite ás persoas todo o que non prohíbe, ás administracións só lles permite o que lles manda, moitas veces esquecido. Da segunda, unha destilación dos anos do problema en Barreiros. En conxunto, pode dicirse que saíu en primeiro lugar a acusación á administración e en segundo, o consentemento aproveitado da promoción. En terceiro lugar, a clarificación dun tema nebuloso sobre os pagos a realizar para enderezar un pouco a cousa, pagos que claramente saen do público e benefician ó privado a traverso de dous mecanismos que se estiman impugnables, un convenio para legalizar (algo que contradí a primeira observación xurídica feita) e o establecemento dun marco supramunicipal para posibilitar un 'rescate económico', cando afecta (a pesares dos 14 M€ previstos) a catro parroquias de Barreiros. A maior polémica na mesa xurdiu precisamente a raíz destes pagos, ó afirmar Cao que os pagos dos construtores xa estaban feitos, pero non podendo dicir onde se metera nin o 10% de espazo que marca a lei como cesión para a comunidade nin os pagos de desenvolvemento de servizos. Unha idea máis, a de Cao dunha 'cidade linear' en toda a Mariña, xa exposta hai anos como exponente dunha idea de desenvolvemento que moveu o fenómeno da construcción en Barreiros.

    En fin, houbo mesmo algunha saída de todo nas preguntas/indicacións dun construtor que había no público, e saídas moi políticas pero unha e outra vez desenfocadas de Cao. Claro que é a miña visión. Por iso deixo abaixo en fragmentos ordeados case toda a charla (a excepción das palabras inicias da presentadora e as respostas ás preguntas finais e algún nexo pequeno), aínda que a calidade de son non sexa boa, para que se poda xulgar se se teñen preto de dúas horas. -Espero en breve ter colgado en 'publicado en Ribadeo' o libriño de intervencións na primeira xuntanza-roteiro de 'Máis talento, menos cemento'.

 

4 comentarios:

Ángel de Olavide dixo...

Antonio
No entiendo esa referencia a la ciudad lineal. Si con ello se refiere a la experiencia de Arturo Soria en Madrid, cosa que sería normal pues en la nomenclatura urbanistica española es en ese contexto como se utiliza te diré que esa comparación cuando menos es audaz y cuando mas engañosa. No tiene nada que ver la respuesta integral que dio Soria a problemas de desarrollo urbano bajo parámetros de bienestar público a esos torpes intentos de convertir Barreiros en una especie de Javea en el Cantábrico. Incluso si todas las comparaciones son odiosas en este caso sería como confundri a Cristo con un gitano y que me perdonen los gitanos...Si no fuera por lo triste del asunto uno hasta se reiría con la ocurrencia. Que descaro..

agremon dixo...

La referencia no tiene que ver con la ciudad Lineal madrileña, con un diseño urbanísticio, sino a aplicar algo de orden para llenar la costa de la mariña de edificios sin tener que sufri (los constructores) las consecuencias de no tener alcantarillado y servicios, teniendo que ponerlos ellos.
Es decir, coge una ocurrencia que te beneficia, envuélvela en papel de regalo y haz que te la regalen. La ocurrencia está montada no para que se rían los demás, sino para poder reír uno mismo más adelante.

Anónimo dixo...

O xurista non é Adolfo Abel Vilela, senón Fernando Abel Vilela, moito máis novo.

agremon dixo...

Corrixido, grazas!