1 de maio, o paro que non cesa

Nalgún momento terá que parar. Igual que cando os recursos se van consumindo, nalgún momento remata non habéndoos, cando forza laboral é limitada e o paro medra e medra, nalgún momento acaba con todo. Non é ningún consolo. Nin pode selo, porque indica un rumbo que ninguén quere, a menos que esteña tolo. É unha sinxela constatación numérica.
Mentras, Hai quen se consola dicindo que agora o paro aumenta máis lentamente. O caso é que segue a aumentar. Se aumenta máis lentamente pode ser en parte só porque hai menos forza laboral empregada ...
Non cesar pode significar que non cesa de aumentar ou sinxelamente que non cesa a situación de paro, é dicir, que se mantén (sexa por rotación do paro sexa porque os parados que xa o son aumentan a duración do seu paro). En calquera caso, malo. E esa é a situación que se prevé 'amablemente' para a economía española: paro para os próximos anos con variacións pequenas nas cantiades.
E, cando as estatísticas se volven persoas, a traxedia persoal nun mundo no que o traballo é a persoa, se non na totalidade, si en boa parte.
Mañá e 1 de maio. As manifestacións sairán á rúa, as solucións quedarán cerradas nos despachos. Nunha situación na que un euro, un voto, cando as rentas do capital son xa maioría e votan case en bloque e as do traballo están divididas, aínda sendo minoría, non se trata de solucións ó paro ou á economía, senón ás finanzas, e istas están reñidas coas anteriores.