Paso a paso en tempos revoltos

De novo, fáise camiño ó andar. A asamblea cidadá en Santiago ten posto un carteliño anunciando unha marcha a pé cara a Madrid que comezará o 24 de xuño, e á que se unirá polo camiño a marcha iniciada en Asturias.
Mentras, a débeda reclama máis cartos por aumento de xuros : os gregos voltan a estar en máis dificultades, España, de dama de compañía. O resultado, o empobrecemento das arcas do estado.
Pero iso é fóra, aínda que teña consecuencias aquí. Dentro das frotneiras de españa volve a insistirse sobre a reforma de indexación de salarios, non á inflacción, senón á 'produtividade' (na que resulta que ten unha compoñente grande os recursos de capital) ou a beneficios (cando istes están en horas baixas nas empresas, pero que, ademáis, recollen só parte das ganancias e todas as perdas como se pode ver polo aumento do que reciben os directivos bancarios), facendo así do traballador alguén que arrisca coa empresa, emtras que quenes levan o nome de emprendedores non arriscan. E ben, o traballador debe render para poder cobrar, pero de aí a ser un empresario cautivo a destaxo vai un treito.
En canto á violencia excedente das manifestacións, e a parte de teorías conspiratorias con vídeos nos que parece que infiltrados nas manifestacións están armando un xaleo que pretende deslexitimizar un movemento pacífico, está claro que os políticos ven que non poden usar ás asambleas como propaganda a favor ou anti-os demáis, probando, despois de minimizar o tema e de tentar sumarse propagandísticamente, a combatilo. Mentras, a falta de melloras no tempo de existencia do 15M e a vista da forza teórica amosada polo movemento, eleva o tono da confrontación e anima a súa deriva. Aí está o tema: non violencia, pero posibilidades de deriva a cada paso ...
En fin, hai análises para todos os gustos. Isto non é unha análise. É unha constatación.