Convertíndonos en non-xente

Non, non se trata da morte, que hoxe e sempre está no candeleiro coa morte dalgún famoso máis que coa do 99% dos mortais. Trátase de como pasamos a ser irrelevantes, de como os africanos en xeral xa son irrelevantes, -non xente- dende hai tempo, e de como sentimos que a relevancia dun español respecto a cousas como o tratamento diante dun secuestro no extranxeiro ou ós seus dereitos noutro país respecto ós dos cidadáns dese país en España, por exemplo. Xa o vimos entindo hai moito, que hai 'a xente do imperio' no alto dun escalafón a nivel mundial, no que se vai descendendo o saír desa centralidade. Escalafón que se confunde con outro de poder, cartos e interese compartido co poder central, que varía e gradúa o anterior para cada caso particular. E a maioría dos comúns por estas terras, imos baixando (máis ben véñennos baixando, como fan as 'axencias de rating') escalóns nese escalafón hai tempo.
De novo é a reacción, o pelexar polos nosos dereitos, o tomar consciencia de que somos unha grande maioría, o que pode facer que ese escalafón sexa menos inclinado. E non deixa de ser unha esperanza, unha sinal de que os temps se moven cara a unha maior participación, unha iniciativa da Casa Branca para os seus 'súbditos/cidadáns' norteamericanos, 'We, the people', que permite unha especie de demanda en tempo real que non é ningunha panacea, pero que contrasta, por exemplo, co máximo logro de participación obtido en Ribadeo (no 2004), para as asociacións, que non para cidadáns sen organización previa, de preguntas ao pleno, respondibles despois de finalizado os plenos, e con xeitos que teñen manifestado en feitos puntuais unha absoluta falta de respeto polo procedemento, usado con abonda asiduidade pola AVV O Tesón.
Hoxe hai pleno ... e preguntas.