Pedir máis

Unha nova: o sector financieiro pide máis. Neste caso, máis axudas fiscais (para que quererían máis amor, compasión, impostos, ...) para evitar os deshaucios. Por Europa (eufemismo neste caso para o extremo suroeste que ocupa España) pídense máis privatizacións, mentras que na Arxentina, xa de volta destas cousas, culpan á privatización e os seus efectos nefastos do accidente de tren do outro día que costou a vida a ¿300 persoas?
Pero hai que ir máis aló: da educación, nin os mobles, como pasou nun colexio de Madrid, onde se executou un embargo (con retirada de mobles incluída) en horario de clase, i.e., cos alumnos nas clases e a policía acompañando ó persoal que estaba a executar o embargo. Por certo, o colexio era privado. Fago esta aclaración porque tal como andan os orzamentos para o ensino público ...
De calquera xeito, o de pedir máis, va máis aló: Se non, Rajoi non diría "No hay alternativa a la consolidación fiscal y no deberíamos negar que sus efectos son contractivos en el corto plazo."
E poderíamos seguir, lembrando algo escrito aló por maio do 68: "sexamos realistas, pidamos o imposible". A referencia a utopía está presente en todos e cada un dos casos anteriores. Utopía do 1%
Amanece en Ribadeo un día que se prevé frío...