Respiro aliviado, Syriza no ha ganado!

A práctica toalidade de medios informativos que chegan a Ribadeo fánno en castelán. O titular debe tomarse entón como un ripio nunha traslación doutro (titular e posible ripio) correspondente a un medio ficticio falando sobre as eleccións gregas. Como complemento, dúas ligazóns a un par de blogs -non ficticios- con entradas relacionada. Un, sobre o programa do que se deu en chamar 'partido de esquerda radical grega', Syriza. O outro, sobre a percepción de democracia mediatizada en relación coas eleccións gregas.
Ó resultado da para pensar moito, se se quere facer. Comezando pola perda de votos dos partidos tradicionais xa nas pasadas eleccións lexislativas gregas, o martilleo de novas para dirixir o voto, escorrentándoo de certas liñas políticas xa que non se podía facer plausiblemente carretándoo para as outras, furtando o debate sobre o secuestro da vontade popular dende a imposición da UE-FMI-BCE ou mesmo o considerar todo xa atado e ben atado cando se falan de porcentaxes -datos de El País- de menos do 30% da dereita 'tradicional' Nueva Democracia (129 escanos, ó coller os 50 + de 'prima' ó partido máis votado, algo moi 'democrático'); de case o 27% de Syriza (71); algo máis do 12% do Pasok (33); 7% Gregos Independentes (20); 7% Aurora Dorada (18); 6% Esquerda Democrática (17), onde as vellas forzas políticas 'máis centradas' terían que pactar para facerse cunha cómoda maioría (a maioría está en 151 escanos).
Quedan fóra case de escea a vitoria sobrada de maioría dos socialistas franceses nas lexislativas do seu país (unhas 5 veces máis poboación e 10 producción), ou as presidenciacias exipcias, con máis poboación aínda, pero con menor porducción que Francia, que culminan polo momento un proceso que se deu en chamar revolucionario e no que o candidato relixioso mellor posicionado foi o que chegou á meta aproveitando unha revolución da que o motivo non foi a relixión.
Tamén queda fóra de escea polo momento, e de xeito sorprendente, que o parlamento grego, isto é, dun país coa quinta parte da poboación que España, teña 300 representantes, abondo máis per cápita que por estes lares (non tanto se se suman os autonómicos ó Congreso e Senado).
Tampouco se di moito de que Merkel lles pase a man polo lombo ós gregos despois das eleccións dicindo algo así como que se lles pode dulcificar algo o próximo futuro -pero sen arriscar nada concreto-.
En fin, unhas eleccións máis. E quede aí o conto.