Poder absoluto

Dise que a realidade supera á ficción. Ténse demostrado en moitas ocasións ser así (noutras, a ficción vai moi por diante).
Onte pola noite cheguei a ver unha película de acción que xa tivera visto en parte. Enganchoume unha frase, repetida despois de xeito parello por varios protagonistas: "él púxome onde estou". A primeira vez que a escoitei onte, dicíaa na ficción o 'presidente dos EEUU' dun 'magnate'. Logo era repetida por algún asesor, polo propio magnate ... naturalmente, sempre en privado, nunca en público, onde a cuestión era a 'amizade', os 'valores representados', etc.
Estou a falar dunha película do 1996 que leva o título da entrada, e na que se represetna con toda naturalidade a corrupción nas altas esferas da nación (daquela máis que hoxe) máis poderosa do mundo.
Se iso é atribuído á nación máis poderosa e non se lle da importancia, asúmese como algo normal na ficción, e non se alude a esa ficción para tentar que non siga adiante, coido que é una sinal de que neste caso, a realidade non vai por tras, senón á para ou por diante da ficción. No estado máis poderoso do mundo. Nun estado abondo menos poderoso e a punto da quebra en boa parte por tapar furados de xente con poder económico, non da que pensar que a ficción quedou atrás xa hai algún tempo?