Non é ouro todo o que reloce

-->

... tampouco temos que facer relocer todo ouro.

Dende hai moito tempo, a humanidade procura o ouro máis como símbolo de poder que como outra cousa: o seu uso industrial é moderno e limitado, e o seu emprego para a estética foi o que determinou a súa importancia como símbolo de poder.

Ben, se hoxe en día os avances diversos permiten diversificar a estética, o ouro non é nin moito menos, insubstituíble. O que fai que o seu valor non śo se manteña, senón que se incremente, é o seu significado como símbolo de poder, no que constitúe unha burbulla que non se pode pinchar porque é inmaterial, básase no intramado ideal que foi construíndo recíprocamente a sociedade nas nosas mentes e as nosas mentes na sociedade. Para desinchar a burbulla, o que se necesita é un cambio de mentalidade...

E, chegados aquí, temos o proxecto de Corcoesto, que provocou manifestacións no primeiro fin de semana de xuño en Galicia, e os traballos que van poñer en marcha a que será a mina de ouro de Tapia. Centrémonos nun. Por proximidade, Tapia.

Farán a posta en marcha os tapiegos? Non! Os asturianos? Non! Quen o fará, pois? Os canadianos! !? Ben, na realidade, non 'os canadianos', senón unha empresa radicada no Canadá, propietaria doutra que para facela máis confiable incorpora no seu nome a verba 'Astur': Asturgold.

O proxecto leva pasado diversas reviravoltas e cambios de empresa, sempre de matriz extranxeira. Tivo sempre fronte a el un grupo importante da sociedade de Tapia e da comarca, e a favor, o que poderiamos chamar a élite asturiana e, doutra beira do edificio social, xente que mendiga por un posto de traballo e que é prometida pola élite. Coñeces o dito de 'prometer e prometer ata meter, e despois de metido, esquecer o prometido'? Emprégao neste proxecto asemade ...

Como proxecto, primeiro ía ser a ceo aberto e logrou pararse entre outras cousas porque o prezo do ouro tivo un momento de pequena baixa. Agora, trátase dunha mina de galería cun acceso de ... case 3 km de longo. Dos residuos e balsas de contención sábense menos datos, pero mirando noutras minas, como por exemplo na que hai en Asturias mesmo, en Belmonte de Miranda (imaxe), podemos facernos unha idea do tamaño destes restos.

Restos que quedan 'per saecula saeculorum' emponzoñando a terra e a auga con cousas como o ciaunuro (prohibido en varios países). Si, o cianuro, ese veleno que é capaz de matar a unha persoa cun pouco de polviño. Ou o arsénico, afamado veleno tamén: segundo a wikipedia, “O arsénico e os seus compostos son extremadamente tóxicos, especialmente o arsénico inorgánico.”

O movemento de terras, co cambio de tipo de explotación, tampouco se evita: non só pola galería, que a base de non menos de 3 m de ancho x 3 m de alto x 3 km de longo vai supoñer unha montañiña de cascotes, senón porque a minería do ouro está baseada no movemento de terras, e por cada gramo de outro estaba previsto remover cousa de unha tonelada de terra ... Queda máis bonita a zona coa galería, pero só iso. A montaña de escombros medrará igual.

Ben, din que se van producir beneficios. Cartos. E non me vou meter con que si, vanse producir, en particular na propiedade e direción da empresa, e que terá algúns operarios (os que máis cobren, de novo, de fóra), porque aí comezamos a entrar nun xogo de poder e miseria ... a menos que confrontemos eses supostos beneficios co perxuízo ó medio ambiente e o cuantifiquemos. Entón, as contas xa non saen. E tanto non saen canto que se trata de nin facelas. Resúmense cun 'vai quedar todo ben' ou 'o sistema é seguro'. E punto. É certo que o ouro sube de prezo (ás veces, baixa), pero éo máis que o medio ambiente cada vez está máis caro, porque cada vez o estamos facendo sufrir máis, esgotando os recursos, renovables ou non (os renovables, impedindo moitas veces a súa reprodución), e porque despois das promesas, chegan os incumprimentos, aínda relativamente pequenos (trátase de disculpalos como 'descuido', 'males menores', 'custes derivados', ...) mentres está comprometido o rendemento, descontrolados unha volta a mina deixa de producir.

E así chegamos ó final, non esquecendo o xogo de poder. Un xogo que xa se levou por diante un alcalde, que se viu como cambiou cun cambio de goberno, que é capaz de ter recursos para inundar con propaganda unha zona abondo ampla, en dúas comunidades autónomas, que ten medios para formar un grupo de presión nas instancias decisorias, que é opaco no que quere e en cambio inunda de información tendenciosa, que ... Un xogo que pretende bondades no lobo de carapuchiña vermella e que fai caso omiso de que temos unha Terra, que herdamos dos nosos pais e debéramos deixar en bo estado ós nosos fillos.
Actualización: O 20130714, a revista de El País di que en Tapia esperaríanse 4 g de ouro por cada tm, e que o túnel sería de 25 m de diámetro, isto é, unha cantidade de terra removida para facelo unhas 14 veces maior.