O discurso do rei

Aínda hai non moito tempo que vin a película 'El discurso del rey'. Trataba, trama mediante, da importancia concedida ás formas nun discurso, ninguneando o contido. No caso da película, as formas eran as que fan posible o discurso, a fluidez verbal.
Veume á memoria o tema polo discurso de Juan Carlos o outro día, no que o fondo queda invisible polas formas. E xa non me refiro ó tema do desexo da abdicación, é dicir, da mesma figura do rei, senón a algo máis sinxelo, ás ideas verquidas. Houbo un prólogo, que foi a nova das cadeas que non o emitiron (polo que parece, que algunha privada se puxera de folga cando o discurso, iso non conta), nunha liña de consideralas 'non leais', como se ise fóra 'o' tema dun discurso que a xente fala explícitamente de non ver. E un post discurso, do que vin os titulares e que pasa por análise do mesmo cando queda nos temas e non nas ideas que soportan o que di.
A máis diso, é curioso que se analice o discurso de alguén que en teoría alomenos non goberna, senón sinxelamente preside. Pero máis aínda, alomenos para min, é a falta de memoria das análises sobre as ausencias contraditorias e comparación con anteriores discursos próximos. Sobre a ausencia daquel fondo 'todos somos iguais fronte á lei' que parece que dixo o ano pasado. Sobre o balanceo de temas que parece (por non dicir 'é') un botar balóns fóra, collendo un laudo á unidade do estado, dun estado plurinacional sen consideralo como tal, para apartar a mirada de cousas con máis enxundia. Ó tempo, da máis leña ó lume que están a arroxarse os partidos nacionalistas dunha e outra beira: un esprito moi navideño.
Discurso do rei ... Fluidez verbal? Hai vida máis aló?
Nota: como parece que sequere situar/queren situalo máis aló da política, fago a concesión: na etiqueta vai 'sociedade', como cando na Comarca se daba nota das idas e vidas de viaxeiros dende/ata Ribadeo.