A sanidade cáese en anacos

Pode resultar un recurso doado de usar: que se caia un falso teito no hospital non é gran cousa. Ó fin, o teito era falso, un mero adorno para permitir usar o espazo entre el e o teito verdadeiro. Pero mirando en retrospectiva a media ducía de anos pasada sobre a sanidade pública, e máis en particular, sobre o seu desenvolvemento na Mariña e no Hospital da Costa, non pode un sentirse máis desacougado, empatizar cun hospital que a máis do recorte de recursos na sanidade pública e o desvío doutra parte á sanidade privada, non só ten locais para consultas provisionais adheridas dende hai tempo ou ve marcharse cara a outro hospital non só o poder de decisión, senón tamén persoal e recursos, senón que tamén se cae en anacos.
Lévase protestando pola situación todo ese tempo, pero como conflito de baixa intensidade, paseniño. E ó mesmo ritmo vaise desenvolvendo a desatención. Se se protestara de xeito violento, iríase tamén de xeito violento a atención?