Intelixencia cooperativa en Ribadeo

Onte foi o pleno no que se aprobaron os orzamentos para o 2015. Como estaba previsto por iso da maioría absoluta, a cousa foi adiante. Non facía falta estar no pleno. Tampouco saber se había algún punto máis na orde do día ou non: a nota de prensa non o especificaba e, ó non ir ó pleno, tampouco sei o resultado. Pero moito non había: ás menos cuarto (nove menos cuarto, o pleno tiña comezo ás oito da tarde, como normalmente), os edís estaban de celebración conxunta, interpartidista como corresponde a xente que loita cando hai que loitar, pero que logo é capaz de deixar as loitas a unha beira. Estamos no Nadal.
Mentres, nunha situación así, cos concelleiros de tódolos grupos celebrando tras un pleno sen moita alternativa, actuando como veciños que son, vense á cabeza se non podería usarse esa relación que evidentemente teñen e temos para facer as cousas mellor.
Do anterior a experimentar métodos que o podan permitir só hai un paso. Un paso que se está a dar. Con moitas diferenzas e alternativas, pero en todo o territorio a nivel España, están xurdindo plataformas colaborativas, nas que xente diversa, non máis intelixente ou traballadora que a que agora se adica á política, está traballando en conxunto. Colaborando para aprender a facer política, para que a xente da rúa, de onde ven a maioría da xente que participa nestes movementos, participe ó mesmo nivel que calquera outro e isto deixe de ser unha 'democracia asimétrica' no mellor dos casos para ser sinxelamente un exercicio democrático. Sen adxectivación, con acción.
Que se van a cometer erros? Por suposto. O sistema, o mecanismo elixido, ten que permitir unha aprendizaxe continua, e cada vez serán menos. E ise cada vez seguirá unha liña fortemente decrecente, como pasa noutras situacións nas que se usa a intelixencia colectiva (diche algo, por exemplo, a wikipedia?) Que haberá xente que se canse e que abandone? Trátase de que a xente poda cambiarse, estando a disposición do conxunto o facer o cambio, sen trauma, como algo natural: a organización leva un paso máis aló o individuo. Que non pode funcionar porque non hai líderes? Pensar nun líder para funcionar permite pensar de xeito doado nunha cadea de mando dende o líder, precisamente algo que se quere evitar. Evidentemente, haberá responsables de cousas, e responsabilidades (si, responsabilidade e responsable, dúas verbas na actualidade en desuso) dentro do colectivo. Haberá xente que estea máis implicada e xente que o estea menos. Que traballe máis e menos. Diferentes, e con diferenzas. Pero de aí a englobar todo nun líder-xefe...
En fin, non será un mundo perfecto: somos humanos e polo tanto a base non será perfecta, e a construción tampouco o será. Permitiranos soñar con achegar o noso gran de area para mellorar o que temos en conxunto. E permitiranos achegalo de xeito efectivo. A humanidade leva mellorando aspectos moito tempo. Este será un máis.