O sábado non se queimou o antroido. Non foi polo mal tempo, a pesar da nota emitida. Non. Sinxelamente, non podía competir co antroido a nivel estatal que se montou e queimou (en parte) esta fin de semana. A queima deixou á vista a estrutura do boneco. Os soportes quedaro ó aire, a cabeza voou dun estalido, a queima atrouxo tódalas miradas, foi rápida, non tan limpa como sempre se pretende nestes casos, os fogos de artificio deixaron aberta a boca a máis dun, aínda que outros semellantes se viron, e os rescoldos... eses continuarán ó roxo vivo aínda moito tempo.
 |
| Cabeza de boneco de Guinness |
En Ribadeo sabemos diso de bonecos de Guinnes. Tivemos unh ahi anos de mans de Gilberto, Pepe e cía. Quizáis por iso sabemos mirar a eses outros antroidos que andan queimando e que coinciden en época de antroidadas de pura casualidade. Sabemos que hai que miralos cun sorriso porque están destinados a iso, a ser queimados, aínda que a súa refinada estrutura parecería que estivera destinada polo contrario a facer falsa a sentenza que indica que se pode enganar á xente moito ou durante moito tempo, pero non as dúas cousas xuntas...
Así pois, ben ido vaia o antroido montado no entorno de Esperanza Aguirre. Esperemos que teña consecuencias, e non sexamos nós ó final os que quedemos con cara de antroido mentras, como dirían algúns, 'se van de rositas'.
Ningún comentario:
Publicar un comentario