Un vello libro (preto de dez anos) sobre a nova economía que o fenómeno de comunicación en internet permite chamoume a atención pouco tempo atrás por algúns parágrafos aplicables de xeite directo á xestión da illa Pancha e á concepción que dela ten moita xente. Aí van:
(...) supón adoptar novos modelos mentais e novos xeitos de conceptualizar a creación de valor. Dende hai moito tempo está de moda afirmar que os bens públicos opóñense á creación de riqueza. A miúdo, economistas e líderes empresariais teñen defendido que todo o que vai parar á propiedade común réstalle valor ás empresas privadas. Por suposto, agora cada vez son máis quenes se decatan de que iso é unha tolería. Sen a propiedade común non existiría empresa privada. (...) "É como dicir que as obras públicas restan valor ó sector comercial privado". Aínda que a propiedade pública de aspectos esenciais da rede de transporte reduza as oportunidades de beneficio privado, a ganancia para o resto da economía fai que as perdas parezan minúsculas.
Pois ben, esas verbas parecen escritas para a illa Pancha. A illa é un atractivo para o pobo, e tamén para os seus comercios ou hostalería. Máis aló da consideración medioambiental ou da idea dunha illa comunitaria (non comunista, que iso é outra cousa), máis aló da idea utilitaria pensando na entrada nela, máis aló, repito, os beneficios económicos que supón para o conxunto de Ribadeo ese enclave na saída da ría e o conxunto de terra e mar que domina, son abondo superiores ós que podería resultar para unha empresa o uso da illa para un par de prazas de hotel e unha cafetería fóra de lugar na natureza do enclave.
 |
| Público. |
Por certo, fáltame dicir o título do vello libro: Wikinomics. A nova economía das multitudes intelixentes. (pp 140-141 da versión en rústico en castelán). Como se ve, non estaba escrito precisamente pensando na illa.
Ningún comentario:
Publicar un comentario