A excepción do Nadal

O Nadal é excepción?

Imaxe xa publicada en decembro de 2006

De novo chega o Nadal. Xa comezan a aparecer as voces que din algo así como que quererían durmirse o 23 de decembro e despertar o 7 de xaneiro, xunto coas novas que indican cousas como unha semana especial no Nadal (referíndose á da ponte da Inmaculada Constitución) Ou a ampliación de horarios da hostalería nocturna 15 días dende agora a fin de ano (máis -avisan- os correspondentes ós días do novo ano, máis a petición de non restricción da noite de fin de ano.
Posturas encontradas e que case se alimentan unha á outra, mais cunha diferencia fundamental nesa retroalimentación. Nun caso, prodúcese por fastío de estímulos e sentementos da xente, mentras no outro é debido ós estímulos e hipersensibilidade inducida por intereses principalmente económicos.
Aínda hai poucos días que con motivo do black friday os xornais facíanse eco de que nun quinquenio, de ser descoñecido pasou a estar totalmente instalado en España, mentras a súa contrapartida conceptual, o giving tuesday, segue a ser descoñecido. A diferencia está entre o impulso (e intereses e cartos invertidos) na promoción do primeiro e como moito a indeferencia en relación ó segundo. Influencia norteamericana que se deixa sentir noutras celebracións, como a crecente importancia de Santa Claus ou Papá Noel en contra da importancia dos Reis Magos, a pesar de ser unha e outra xa festas comerciais por riba do sentido relixioso que poideran ter noutras épocas, e que representa unha tentativa de duplicación de gastos a máis de presentación de posibilidade de desfrute extra. Ía contrapoñelos asemade ó Apalpador, mais polo momento, o apalpador representa só algo de segunda orde fronte ós mitos maiores.
Seguindo coas comparacións, Halloween (ou menos. a súa versión para equilibrar en Galicia, Samaín) foise instalando paseniñamente, menos comercial e tamén festeira, impoñéndose a unha celebración calmada e meditativa do culto ós mortos que representa Santos e defuntos. E poderiamos seguir.
Mentras, ó abeiro de celebración tras celebración, hai normas que se convirten case en excepcións, levadas en boa parte por intereses económicos. Aí está a consideración da ampliación de horario de apertura nocturna con todo o que leva consigo. E permítese o pedido sen medidas paliativas dos efectos negativos, pasando así a ser o 'anormal' o desenvolver diario, forzado de discurrir do tempo coa cenoria da diversión -mesmo nun intento de forzar dito sentemento- e o atributo do gasto como compañeiro inseparable. Porque ó fin, o que se potencia é o gasto, non a diversión ou o benestar, que pasan, no mellor dos casos, a ser subprodutos de propaganda enganosa metidos a presión nunhas cabezas como as fartas de cantos de Nadal.