Razoando sobre FEVE

30 de maio. Falta 1 día para que expire o convenio Alcoa-Feve para transportar 5 días á semana unhas 80 000 toneladas de aluminio dende S. Cibrao a Amorebieta. O que ven representando uns 80 vagóns semanais, ou, alternativamente, podería supoñer uns 150 camións semanais.
Certo, a estrada da Mariña xa está abondo conxestionada como para meterlle máis tráfico de xeito voluntario, pero botando contas, 300 camións diarios os días de semana non chegan nin de lonxe a unha media de dous camións cada hora... Coido que o razoamento debe ser outro, apoiado no maior custe por estrada, ou sinxelmanete, na contribución de este transporte tanto ó rendemento e futuro de Alcoa como de toda a Mariña.
Hai máis de cen anos, o ferrocarril Ribadeo - Vilaodrid dinamizou unha comarca enteira, que, anos despois de ver como se deixaba sen mantemento, esmorecer, tenta recuperalo na memoria e de xeito alternativo como vía verde. Francamente, estando totalmente de acordo e colaborando coa súa recuperación e aproveitamento, coido que non resiste comparación co seu uso inicial.
E, mentres se trata da recuperación do xa perdido, esmorece outro tren que leva tempo con falta de mantemento, ó que non se lle renovou material, pero ó que tampouco se puxo moito empeño para ter maquinistas, que foi deseñado cuns criterios nos que se mixturaba economía e defensa, pero que cada vez se podería aproveitar mellor polo desenvolvemento das vilas ó seu carón... Un tren que non é a panacea, pero que todos somos conscientes de que a súa perda significaría -está significando xa, pois estase a perder- un retroceso para A Mariña.
Está demostrado que o tren é un xeito con avantaxe en relación á estrada para un amplo rango de distancias, tanto en comodidade como en seguridade ou rendemento enerxético. Por suposto que ten asemade inconvintes: non podemos levalo da porta de casa ata a do ximnasio, 500 m máis aló... Pero quizáis o lembrar que a estrutura socioeconómica actual naceu parella co desenvolvemento do ferrocarril pode indicar algo. Ao menos, que deberamos ter argumentos para convencer a quenes manexan as infraestruturas do país para un apoio decidido. E que a unión de zonas moi diversas, de Ferrol a Xixón nunha fronte común beneficia a todos: unha fronte limitada ó tramo Ferrol - Viveiro como teñen anunciado varias novas ultimamente coido que é desperdiciar sostibilidade e hipotecar o mesmo futuro dentro deses límites.

Portada dun libro adicado ó tren mineiro.