A Constitución como nai adoptada

Soe ser normal que quen teña o control nunha relación nai-fillos sexa a nai sobre os fillos e non viceversa. De aí parto cando comezo a escoitar aquelo de 'os pais da Constitucion', como se alguén poidera ser orfo de nai ou houbera unha especie de 'Espírito Santa' feminina para a Constitución. Ou, en versión máis lixeira, como se estiveran misturados pais e nais, pero ningún deles participara como obxecto da ordenación constitucional, como pobo, que sería inexistente entón a non ser como súbdito.
Por outra banda, iso faría da Constitución, para nós, o pobo, unha especie de 'nai adoptada' a traverso dun referendo no que terían pasado gatos con lebres e que mesmo despois da adopción tería cambiado -estabilidade orzamentaria e primacía do pago da débeda por riba dos dereitos constitucionais dos cidadáns-. Por certo, cousa curiosa cando se ningunea ou mesmo aplasta ó pobo que pide cambios na 'carta magna', impedíndolle dicir nada sobre o cambio. Así, de nai adoptada, continuando coa semellanza, pasaría a ser unha figura como de 'nai bastarda', relacionada só indirectamente co pobo. Na súa redacción, a traverso de representantes designados por poderes anteriores, e na súa variación, a traverso de representantes votados por votación indirecta (e para outras funcións). Esa consideración iría a tono coa non aplicación de artigos, ignorados na vida diaria con fórmulas que 'os reservan' para cando o permitan as prioridades de quen mande no momento, despois de ser a constitución a lei que ten primacía. O mesmo pasaría coa interpreatación de dereitos por parte de a quen, non só non lle son necesarios eses dereitos por poder exercelos por outros medios, senón que mesmo pode ir en contra da xeralización dos dereitos recollidos no texto, conservando así privilexios e polo tanto, avantaxes en relación ó resto, en relación ós realmente 'súbditos'.
Aínda máis, a existencia de lagoas temporais entre constitucións antigas e moderna constitúe un período de orfandade que en teoría terían enchido as 'Leis do Movemento Nacional' e o 'Fuero de los Españoles' como a principal entre elas. É dicir, o oco tería quedado supostamente cheo coa xeralización a todo o pobo dunhas normas que unha parte moi concreta de poderes tería ditado pensando en si: as leis internas dos vencedores, para todos.
Cerrando o tema: e o rei? Pois foi metido co resto ante a reiteración da resposta nas enquisas: un referendo sobre a monarquía teríao perdido de xeito aplastante no seu momento como confesou anos despois Adolfo Suárez.
E, mentres as nais liberan ós fillos á maioría de idade, iso non se da co pobo, ó parecer, menor de idade polos séculos dos séculos. Nese caso, que tal se adoptamos outra ‘nai’?