Baixar a pegarse un chapuzón na ría, no verán, entra dentro do normal. Neste verán diferente, non por temperaturas altas -que as está habendo- senón a consecuencias do inimigo invisible chamado Covid-19, seguen existinfo, desenvolvéndose a diario, cousas e feitos que eran antenormais, que pertencían á normalidade anterior dista que polo momento, pasa por normalidade pero é interpretada como anormalidade.
E así, en feitos como o chapuzón veraniego, escóndense partes históricas e partes novedosas. Históricas como o sentir a auga -nunca cálida abondo, sempre misericordiosamente a temperatura asumible- suavemente a traverso da pel. Novedosas como o mirar ó ceo e ver só unhas poucas trazas de avións no ceo, como se fosen restos das numerosas que se podían observar a calquera momento o ano pasado. E é que a anormalidade vai sendo normal incorporando pequenos detalles á nosa percepción e desenvolvemento. Levamos prácticamente cinco meses de restricións en base a normas ditadas rápido, variadas, revariadas, tentando a adaptación máis indolora a unha realidade que sempre pode producir dor, pero máis se non se coñece abondo, e máis aínda se se fai como se non existira.
E todo detalle conta.
Ningún comentario:
Publicar un comentario