 |
| Gutiérrez Mellado e Adolfo Suárez. Recoñecemento: Ministerio da Presidencia. Goberno de España |
Pois si, onte xa fixo 40 anos... e segue a estar baixo secreto información relativa a ese 23 F do 1981. Por exemplo, quen estivo detrás para que comezara o sarao? En retrospectiva, vistas as penas que foron aplicadas, cabería pensar que o 23 F non comezou ese día, senón moito antes, que non foi cousa de militares só, senón con respaldo noutros poderes capaces de frear as condenas, que non foi solucionado vía político-militar, senón que houbo un pacto político con eses outros poderes, e que antes, pero sobre todo despois, o pobo, a xente, nós, fumos apartados de calquera posibilidade de participación e decisión.
Cabería dicir que a apertura democrática chegou ata o 23 F aumentando o seu horizonte, pero non continuou facéndoo despois: sinxelamente, teríase entrado nunha época de regates onde se se avanza nalgures é para retroceder no resto. Unha época de horizonte máis romo, por non dicir borroso, con néboa, sen un punto fixado onde ir, polo que, se se avanza, non se sabe moi ben cara onde.
E así seguimos. Máis aló do mito das figuras de Gutiérrez Mellado, xunto con Santiago Carrillo e Adolfo Suárez, recollido polsa cámaras como acto de resistencia, e a prosa para enxalzar e protexer algunha figura, a historia segue tamén cuberta de néboa.
Ningún comentario:
Publicar un comentario