 |
| Portada do libriño facsímile editado pola Deputación Provincial de Lugo |
Os tempos son variados / dos bardos, das idades
Lingua e xente. Coido que recorrer ó Himno galego o día da lingua non ten nada de especial, como tampouco o facelo no 'día de Galicia'. Escribo xusto antes dun 17 de maio, día das letras galegas, e non é complicado observar que o himno ten letra e que hai unha relación. Precisamente que se achegue o día das letras facilitou que, ó pasar pola feira do libro, me fixera cun exemplar facsimilar do impreso para celebrar o día de Galiza de 1935 en Lugo. Ía dicir que a Deputación Provincial, cunha caseta na feira, mo obsequiou, o cal é certo, pero coido que máis certo é dicir que o collín da caseta porque estaba para coller despois de quedar restos de edición dende o 2010 no que foi editado. Restos que polo que parece non se dan esgotado.
Ó folleto, de 16 páxinas de interior, foille engadida información sobre a edición facsímile e un escrito de Antón Bao Abelleira, daquela Vicepresidente da Deputación de Lugo. Non é a primeira vez que o vexo, pero si a primeira que o collo e leo. E que penso nel coñecendo o contido. Diso van estas letras. Sen tentar facer un 'spoiler', que coido que as 14 páxinas numeradas (máis anuncios da época, verbas do Vicepresidente, información de edición e portada) merecen a atención para ser coñecidas de primeira man. E, nese sentido, espero que no futuro a Deputación teña a ben facer unha nova edición, quizais sen a intervención do Vicepresidente, aínda que entendo que foi o impulsor da edición de 2010, ou polo contrario, cunha introdución e/ou un estudo moito máis amplo.
O folleto inclúe o programa da banda, ó comezo, e o himno ó final. Produto dun tempo no que a escrita non estaba normalizada, nin por ser 'normal' escribir en galego, nin por ter un intercambio escrito fluído chegando a un consenso de norma de uso, nin por terse ditado unha 'normativa oficial' da escrita, no primeiro aparece como Himno mentres no final o fai como Hino.
Os textos, curtos, levan a sinatura de Ramón Otero Pedrayo, A. Villar Ponte, Manoel Murguía (xa non na terra dos vivos polo 1935 do folleto) e X. Álvarez Gallego. E, aínda o seu escaso tamaño, só podo comentar aquí algún feito das ideas, comentarios e citas que aparecen.
Fala Otero Pedrayo do 'Estilo ardente e refleisivo da nosa Raza, as esencias eternas da Galiza'. Aínda non chegaran os tempos da unha única raza, a humana, mentres aínda hai quen segue a loitar polas esencias eternas máis que por unha Galicia inclusiva, sabendo e apreciando o noso, pero tamén o dos demais.
Fala tamén Pedrayo de que 'A festa da Galiza abrangue o pasado i-o futuro', non podendo estar máis de acordo, e incluíndo a necesaria perspectiva para non só coñecer e celebrar, senón valorar, aprender e prever.
Don Antón tamén menciona 'exixencias raciais' e 'imperativos da terra', nun signo de unión con Pedrayo nas ideas do tempo. Mais parece máis pesimista, aínda que sexa a modo de aviso. Fala de 'terra morta espiritualmente na que roian os vermes da caciqueira' ou de 'territorio con habitantes, pero nunca un pais con alma', dando a solución na autonomía. Algo que, despois de máis de corenta anos de aplicación do estatuto autonómico segue sendo en parte actualidade máis que futuro descartado. Claro que non cumpre moi ben o 'Arrechegando a responsabilidade de goberno e do Parlamento o pobo'... Segue vixente a desvalorización da nosa cultura, do noso, que leva, 'que cabería agardar, se non escravitude material e moral, pobreza e cobardía?'
Un libriño moi pequeno sobre o que cabe falar moito.
--
Por xentileza da Deputación Provincial de Lugo, deixo colgado o folleto Día de Galiza, Lugo 1935 en internet.
Ningún comentario:
Publicar un comentario