O sábado, primeiro sábado de mes, tivo lugar a concentración de pensionistas. A xente acudiu como noutras ocasións, chegando a ser corenta persoas. A alocución de Evaristo lembrou diversos puntos de interese, así como o éxito da concentración do pasado día quince en Madrid e a convocatoria de concentracións autonómicas este 19, facendo numerosas disgresións sobre o texto que adxunto, que foi usado máis que nada, a modo de guión.
Fotos de Suso Frnández:
 |
| Un momento da concentración. |
 |
| Evaristo Lombardero e José Antonio Ares nun momento da alocución. |
Bo dia compañeiras e compañeiros. Como sabedes estamos nun momento de gran actividade e movilización das Plataformas de pensionistas de todo o estado español, unificadas e coordinadas polo grupo UNIDADE DE ACCION e aquí en Galicia polo colectivo MODEPEN, que convoca estas concentracións todos os sábados primeiros de mes en Ribadeo.
A última manifestación en Madrid, o día 15 de outubro, á que asistimos 14 persoas de A Mariña foi un gran éxito en todos os sentidos. En primeiro lugar, o mais chamadeiro a participación masiva de xentes de todo o estado, difícil de calcular, entre 30 000 e 50 000 persoas de Andalucía, País Vasco, Cataluña, Asturias, Galicia etc. Cifra que sorprendeu aos propios organizadores e que naturalmente foi minimizada pola policía e a prensa que falaron de unhas 12 ou 15 000 persoas. Para os que coñezades un pouco Madrid decir que eu e outros saímos varias veces da manifestación para ver a cola e a cabeza e foi imposible. Chegando ao mais alto da Gran Vía eu saínme varias veces e seguían dando a volta na Cibeles centos e centos de persoas, era imposible ver o fin, e a Gran Vía ten 1300 metros. Ademais, a xente viña moi xunta, deixando poucos espazos baleiros. Pero con ser importante a participación, houbo outros aspectos que deben ser resaltados tanto ou mais que o número de manifestatantes. Un deles é o ambiente de loita e de unidade que se palpaba entre a xente e que non soen recoller os medios. A xente estaba desexando decir en voz alta “aquí estamos os pensionistas de todo o estado español e vimos a Madrid a deixar constancia de que non estamos de acordo coas políticas que seguen os gobernos coas pensións, a suba do custe da vida, a fenda de xénero e o desmantelamento de servizos públicos como a sanidade ou os servizos sociais”. E aquí entra outro aspecto moi destacable de esta manifestación e das propostas da UNIDADE DE ACCION; víanse infinidade de pancartas dos movementos feministas, de colectivos sociais, do persoal sanitario, especialmente de Madrid, que desbordaban totalmente o que sería un simple movemento economicista basado únicamente na reivindicación da suba das pensións. Viuse en Madrid e estase vendo en todo o estado que a carón do movemento da plataformas de pensionistas estase a xerar unha unidade social que vai moito mais aló dunha simple reivindicación sectorial para converterse nunha mobilización de progreso para todos os sectores afectados pola suba dos prezos e polo debilitamento do estado de benestar. E todo esto hai que decilo, sen rancor, pero hai que decilo, sen o apoio activo dos principais sindicatos maioritarios, dos principais partidos políticos da esquerda e xa non digamos do trifachito PP-VOX-Ciudadanos, e no contexto dunha campaña mediática e do propio goberno que nos días anteriores á manifestación non deixou de lanzar mensaxes sobre unha suba das pensións arredor do 7-8 % coa finalidade de desmobilizarnos e dividirnos. En suma, os movementos de pensionistas están dando unha resposta social, cívica e proporcionada ás necesidades da gran maioría dos cidadans e sen entrar en competencia cos partidos políticos e os sindicatos, porque ese non é o noso obxectivo estratéxico. Máis o ben o contrario, o que nos interesa é conquerir a maior unidade e mobilización das organizacións das clases traballadoras, pero estamos sendo o foco principal de rexeita da crise económica e política, e a sociedade estao a ver a todos os niveis.
Namentres, a campaña escandalosa de publicidade e antipropaganda dos poderes fácticos segue na sua teima de debiliatarnos e dividirnos. Hai poucos días o gobernador do Banco de España que no ano 2021 percibiu 192 000 euros de salario oficial sen contar dietas e outros ingresos extraordinarios, non se cortou de declarar que “a crise e a suba de precios tiñamola que asumir entre todos” para pasar a criticar a suba das pensións. Ao mesmo tempo os principais bancos que ainda non devolveron mais que a décima parte dos 64 000 millóns de euros que lles transfiriu Rajoy dos fondos da S. Social na crise de 2008 estan publicando ganancias nos nove primeros meses do ano, das que vou ler só unhas liñas dun artigo publicado o 30 de outubro nunha revista espcializada. Dicía así:
La gran banca ya percibe en sus resultados el viento a favor de las subidas de tipos de interés. En los primeros nueve meses del ejercicio, las entidades que cotizan en el Ibex 35 (Santander, BBVA, CaixaBank, Sabadell y Bankinter) han registrado en su conjunto un beneficio atribuido de 15 754 millones de euros. Además, han disparado sus márgenes de intereses a doble dígito. En conjunto, los cinco bancos suman 50 901 millones de euros en esta partida de ingresos entre enero y septiembre, lo que supone un 17,6% más que en el mismo período del año anterior.
En ese sentido, destacan los aumentos registrados por BBVA (+29%) y Santander (+15,4). A pesar de ello, Bankinter también elevó el margen de interés un 11,5%, CaixaBank el 9,7% y Sabadell, un poco por detrás, un 6,2%.
ABANCA, pola sua banda recoñece unas ganancias de 149 millons de euros entre xaneiro e setembro, un 3,2 % mais que no anterior, sen incluir ingresos atípicos, según comunicaba onte La voz de Galicia.
Agota temos por diante a manifestación en Santiago o 19 de novembro. Esta manifestación ou manifestacións que se convocan en todas as CCAA o mesmo día pola Unidade de Accion das plataformas de pensionistas é para volver a prantexar unha das nosas reivindicacións, a suba das pensións dacordo co IPC real, que como xa nos explicou Xabier Pérez Darriba na charla que deu en Ribadeo, unha cousa é o IPC oficial e outra cousa é a suba dos productos básicos da cesta da compra que afecta moito mais ás clases traballadoras que as clases mais privilexiadas e que en algún productos chega ao 30 % Volvemos a prantexar a fenda de xénero que deixa as pensións das mulleres moi por debaixo das pensións dos homes, a pensión mínima de 1080 euros, equivalente ao salario mínimo interprofesional, a derogación das leis da reforma do sistema de pensións, e moi especialmente esiximos que se realice xa a auditoria de contas de Seguridade Social xa que se calcula que entre 1967 e 2019 foron retirados dos fondos da SS uns 800 000 millons de euros para investimentos e mantemento de outros sectores, e concretamente para os bancos que xa citamos anteriormente. A lei 21/2021 de 28 de decembro obligaba ao goberno a realizar esa auditoria de contas da SS, creando unha comisión de traballo no prazo dun mes que debería rematar o seu informe no prazo de seis meses, ou sexa en xunio de 2022. Sen embargo o goberno está retrasando o cumprimento desta obriga e a día de hoxe aínda non se constitueu a devandita comisión. Xa en outubro de 2021 presentamos 300 000 sinaturas de todo o estado español esixíndo a auditoría de conta da SS. A cuestión é obvia, esta auditoría vai demostrar rotundamente que o sistema público de pensións é perfectamente viable e sostible para economía actual do estado español e con ese informa acabaríase de unha vez por todas coa cantinela de que os sistema público de pensións non é sostible e coa falacia de que é preciso privatizalo para facelo mais rendible. Como tamén quedaría demostrado qua suba das pensións co IPC real, a solución da fenda de xénero e a pensión mínima de 1080 euros son perfectamente viables se se devolven aos pensionistas os mles de millóns de euros que se lles roubaron ao longo do 52 anos que dixemos antes, dende 1967 ate 2019.
Pero ademais destas reivindicacións propias do sector de pensionistas, esta manifestación prantexa unha serie de reivindicacións que son propias de outros sectores e do conxunto da sociedade como son a protesta pola suba dos prezos, en gran parte debida a especulación do sector enerxético e da banca e non como din a guera de Ucraína, o desmantelamento da sanidade pública, a conxelación salarial, o debilitamento do ensino público, o déficit de vivendas sociais, a privatización progresiva dos servizos sociais e o que chamamos en conxunto o adelgazamento ou debilitamento do estado de benestar. E aquí temos que decir outra vez que as plataformas de pensionsitas non pretenden substituir ou desplazar aos sindicatos de clase nin aos partidos progresistas, simplemente estase dando a coxuntura de unha converxencia de intereses sociais e as platarformas de pensionistas están xogando o papel de facer de cemento de unión e mobilización dos diferentes sectores.
Estes días estase a producir en todo o estado conversas cos diferentes sectores sociais afectados, sindicatos, partidos políticos, asociacións e plataformas de todo tipo, e concretamente en Galicia xa se celebrou unha xuntanza e na próxima semana vaise celebrar outra para conquerir o máximo apoio posible a esta mobilización que xa non é só das platafromas de pensionistas, senón de toda a sociedade para denunciar a crise económica e social provocada pola especulación e a avaricia dos grandes poderes económicos, e que queren facer que caiga unha vez mais sobre o lombo das clases traballadoras. Pero estamos dispostos a demostrar que somos capaces de mobilizarnos masivamente e utilizar con métodos democráticos a única arma de que dispoñemos, qué e a saída as rúas en todas as CC AA do estado español, unidos e convencidos de que esta batalla ímola ganar.
A última manifestación en Madrid, o día 15 de outubro, á que asistimos 14 persoas de A Mariña foi un gran éxito en todos os sentidos. En primeiro lugar, o mais chamadeiro a participación masiva de xentes de todo o estado, difícil de calcular, entre 30 000 e 50 000 persoas de Andalucía, País Vasco, Cataluña, Asturias, Galicia etc. Cifra que sorprendeu aos propios organizadores e que naturalmente foi minimizada pola policía e a prensa que falaron de unhas 12 ou 15 000 persoas. Para os que coñezades un pouco Madrid decir que eu e outros saímos varias veces da manifestación para ver a cola e a cabeza e foi imposible. Chegando ao mais alto da Gran Vía eu saínme varias veces e seguían dando a volta na Cibeles centos e centos de persoas, era imposible ver o fin, e a Gran Vía ten 1300 metros. Ademais, a xente viña moi xunta, deixando poucos espazos baleiros. Pero con ser importante a participación, houbo outros aspectos que deben ser resaltados tanto ou mais que o número de manifestatantes. Un deles é o ambiente de loita e de unidade que se palpaba entre a xente e que non soen recoller os medios. A xente estaba desexando decir en voz alta “aquí estamos os pensionistas de todo o estado español e vimos a Madrid a deixar constancia de que non estamos de acordo coas políticas que seguen os gobernos coas pensións, a suba do custe da vida, a fenda de xénero e o desmantelamento de servizos públicos como a sanidade ou os servizos sociais”. E aquí entra outro aspecto moi destacable de esta manifestación e das propostas da UNIDADE DE ACCION; víanse infinidade de pancartas dos movementos feministas, de colectivos sociais, do persoal sanitario, especialmente de Madrid, que desbordaban totalmente o que sería un simple movemento economicista basado únicamente na reivindicación da suba das pensións. Viuse en Madrid e estase vendo en todo o estado que a carón do movemento da plataformas de pensionistas estase a xerar unha unidade social que vai moito mais aló dunha simple reivindicación sectorial para converterse nunha mobilización de progreso para todos os sectores afectados pola suba dos prezos e polo debilitamento do estado de benestar. E todo esto hai que decilo, sen rancor, pero hai que decilo, sen o apoio activo dos principais sindicatos maioritarios, dos principais partidos políticos da esquerda e xa non digamos do trifachito PP-VOX-Ciudadanos, e no contexto dunha campaña mediática e do propio goberno que nos días anteriores á manifestación non deixou de lanzar mensaxes sobre unha suba das pensións arredor do 7-8 % coa finalidade de desmobilizarnos e dividirnos. En suma, os movementos de pensionistas están dando unha resposta social, cívica e proporcionada ás necesidades da gran maioría dos cidadans e sen entrar en competencia cos partidos políticos e os sindicatos, porque ese non é o noso obxectivo estratéxico. Máis o ben o contrario, o que nos interesa é conquerir a maior unidade e mobilización das organizacións das clases traballadoras, pero estamos sendo o foco principal de rexeita da crise económica e política, e a sociedade estao a ver a todos os niveis.
Namentres, a campaña escandalosa de publicidade e antipropaganda dos poderes fácticos segue na sua teima de debiliatarnos e dividirnos. Hai poucos días o gobernador do Banco de España que no ano 2021 percibiu 192 000 euros de salario oficial sen contar dietas e outros ingresos extraordinarios, non se cortou de declarar que “a crise e a suba de precios tiñamola que asumir entre todos” para pasar a criticar a suba das pensións. Ao mesmo tempo os principais bancos que ainda non devolveron mais que a décima parte dos 64 000 millóns de euros que lles transfiriu Rajoy dos fondos da S. Social na crise de 2008 estan publicando ganancias nos nove primeros meses do ano, das que vou ler só unhas liñas dun artigo publicado o 30 de outubro nunha revista espcializada. Dicía así:
La gran banca ya percibe en sus resultados el viento a favor de las subidas de tipos de interés. En los primeros nueve meses del ejercicio, las entidades que cotizan en el Ibex 35 (Santander, BBVA, CaixaBank, Sabadell y Bankinter) han registrado en su conjunto un beneficio atribuido de 15 754 millones de euros. Además, han disparado sus márgenes de intereses a doble dígito. En conjunto, los cinco bancos suman 50 901 millones de euros en esta partida de ingresos entre enero y septiembre, lo que supone un 17,6% más que en el mismo período del año anterior.
En ese sentido, destacan los aumentos registrados por BBVA (+29%) y Santander (+15,4). A pesar de ello, Bankinter también elevó el margen de interés un 11,5%, CaixaBank el 9,7% y Sabadell, un poco por detrás, un 6,2%.
ABANCA, pola sua banda recoñece unas ganancias de 149 millons de euros entre xaneiro e setembro, un 3,2 % mais que no anterior, sen incluir ingresos atípicos, según comunicaba onte La voz de Galicia.
Agota temos por diante a manifestación en Santiago o 19 de novembro. Esta manifestación ou manifestacións que se convocan en todas as CCAA o mesmo día pola Unidade de Accion das plataformas de pensionistas é para volver a prantexar unha das nosas reivindicacións, a suba das pensións dacordo co IPC real, que como xa nos explicou Xabier Pérez Darriba na charla que deu en Ribadeo, unha cousa é o IPC oficial e outra cousa é a suba dos productos básicos da cesta da compra que afecta moito mais ás clases traballadoras que as clases mais privilexiadas e que en algún productos chega ao 30 % Volvemos a prantexar a fenda de xénero que deixa as pensións das mulleres moi por debaixo das pensións dos homes, a pensión mínima de 1080 euros, equivalente ao salario mínimo interprofesional, a derogación das leis da reforma do sistema de pensións, e moi especialmente esiximos que se realice xa a auditoria de contas de Seguridade Social xa que se calcula que entre 1967 e 2019 foron retirados dos fondos da SS uns 800 000 millons de euros para investimentos e mantemento de outros sectores, e concretamente para os bancos que xa citamos anteriormente. A lei 21/2021 de 28 de decembro obligaba ao goberno a realizar esa auditoria de contas da SS, creando unha comisión de traballo no prazo dun mes que debería rematar o seu informe no prazo de seis meses, ou sexa en xunio de 2022. Sen embargo o goberno está retrasando o cumprimento desta obriga e a día de hoxe aínda non se constitueu a devandita comisión. Xa en outubro de 2021 presentamos 300 000 sinaturas de todo o estado español esixíndo a auditoría de conta da SS. A cuestión é obvia, esta auditoría vai demostrar rotundamente que o sistema público de pensións é perfectamente viable e sostible para economía actual do estado español e con ese informa acabaríase de unha vez por todas coa cantinela de que os sistema público de pensións non é sostible e coa falacia de que é preciso privatizalo para facelo mais rendible. Como tamén quedaría demostrado qua suba das pensións co IPC real, a solución da fenda de xénero e a pensión mínima de 1080 euros son perfectamente viables se se devolven aos pensionistas os mles de millóns de euros que se lles roubaron ao longo do 52 anos que dixemos antes, dende 1967 ate 2019.
Pero ademais destas reivindicacións propias do sector de pensionistas, esta manifestación prantexa unha serie de reivindicacións que son propias de outros sectores e do conxunto da sociedade como son a protesta pola suba dos prezos, en gran parte debida a especulación do sector enerxético e da banca e non como din a guera de Ucraína, o desmantelamento da sanidade pública, a conxelación salarial, o debilitamento do ensino público, o déficit de vivendas sociais, a privatización progresiva dos servizos sociais e o que chamamos en conxunto o adelgazamento ou debilitamento do estado de benestar. E aquí temos que decir outra vez que as plataformas de pensionsitas non pretenden substituir ou desplazar aos sindicatos de clase nin aos partidos progresistas, simplemente estase dando a coxuntura de unha converxencia de intereses sociais e as platarformas de pensionistas están xogando o papel de facer de cemento de unión e mobilización dos diferentes sectores.
Estes días estase a producir en todo o estado conversas cos diferentes sectores sociais afectados, sindicatos, partidos políticos, asociacións e plataformas de todo tipo, e concretamente en Galicia xa se celebrou unha xuntanza e na próxima semana vaise celebrar outra para conquerir o máximo apoio posible a esta mobilización que xa non é só das platafromas de pensionistas, senón de toda a sociedade para denunciar a crise económica e social provocada pola especulación e a avaricia dos grandes poderes económicos, e que queren facer que caiga unha vez mais sobre o lombo das clases traballadoras. Pero estamos dispostos a demostrar que somos capaces de mobilizarnos masivamente e utilizar con métodos democráticos a única arma de que dispoñemos, qué e a saída as rúas en todas as CC AA do estado español, unidos e convencidos de que esta batalla ímola ganar.
O sábado día 19 de novembro todos e todas a Santiago.
Goberne quen goberne as pensións e os servizos públicos defendense.
Ningún comentario:
Publicar un comentario