.jpeg)
Plantu, nunha conferencia. CC BY-SA 2.0
DEBUXAR UN XORNAL
Cando naceron os xornais tal e como os coñecemos hoxe, no século XIX, os debuxantes de prensa estaban considerados un simple accesorio, unha especie de artistas na marxe da páxina e polo tanto á marxe do xornalismo. A cousa mudou desde a primeira guerra mundial, pasando a seren verdadeiros editorialistas gráficos respectados polo seu enxeño e o seu trazo áxil como signo da liberdade de opinión.
Un bo debuxante xornalístico debe provocar, interpelar, amolar, reflexionar e por suposto facer rir ou, como mínimo, sorrir. Ese é o caso de Jean Plantureux (alias Plantu), un clásico das páxinas de Le Monde. Discípulo do mesmísimo Hergé, debutou coa guerra de Vietnam abrindo fogo no papel. Os seus lapis de cores eran mísiles de precisión dirixidos aos seus lectores. Cos anos, rematou debuxando na propia portada do rotativo, recoñecemento ao seu humor negro, lúcido e ao mesmo tempo profundamente informativo. Como marca persoal sempre acompañou as súas viñetas co debuxo dun rato de biblioteca.
Na prensa española houbo e hai grandísimos profesionais neste eido e por suposto tamén na galega. Para mostra o que asina neste mesmo xornal [Nota: dirixido ó El Progreso] facendo marabillas coa actualidade do cotián.
Ningún comentario:
Publicar un comentario