 |
| Collido de Wikimedia Commons. Feito por P.d_V. Lic. CC BY SA 4.0 |
2020. Fin do confinamento na casa. Primeiro día con catro horas para moverse por fóra, sempre dentro dos límites do concello. Coido que non foi o mesmo nun concello como Vilalba ou a Fonsagrada, de varios centos de quilómetros cadrados, que para un como Rábade ou Burela, que non chegan á decena. Pero é o que hai. E decido aproveitalo facendo deporte: a miña particular ‘Primeira volta ciclista ó concello de Ribadeo’. Teño estudado o mapa. Aproveito estradas e carreiros, achegándome ós límites, sen sobrepasalos. Despois de meses de confinamento, quedo canso pero satisfeito dos algo máis de 50 km cun perfil con costas abondo. Integrei os límites do concello, que xa coñecía, nunha unidade. No seu interior quedaba ‘Ribadeo’. Foi o que se me veu á cabeza ó rematar.
É unha imaxe que, no entorno destas recentes eleccións ao Parlamento de Galicia, se me presentou varias veces. Algunhas, en referencia á ‘caravana electoral’. Pero sobre todo, o propio domingo 18 como pregunta de ate que punto os candidatos e candidatas coñecen e integran en si o ‘perímetro galego’, e con el, Galicia enteira.
E é que en ciencia, hai a posibilidade de substituír as condicións no interior dun sistema por as condicións no seu contorno: son equivalentes, o que hai dentro ven determinado pola súa superficie e viceversa. Mais parece máis sinxelo coñecer a superficie que todo o interior. No caso da política, dubido moito que ningún dos candidatos destas eleccións, ou das pasadas, ou das outras máis, sexa capaz non de facer un informe detallado desa periferia galega que se corresponde co interior, senón tan só de dicir todos os concellos que a forman. É dicir, manteño que é difícil que coñezan o interior se non coñecen a superficie. E non, xa sei que non teñen por que sabelo, non se trata dun exame, as eleccións non o son, por moito que ás veces se comparen ambos termos. Pero sinxelamente, parece máis doado ‘ter comprendido a fronteira’ que comprender todo Galicia, e se unha pode tomarse como a representación da outra, o descoñecemento en xeral dunha tamén é o descoñecemento en xeral da outra.
“En resumo, Galicia é un lugar único co seu propio carácter e encanto.” foi unha das frases que me devolveu hoxe mesmo unha IA ó dicirlle que falara en galego de Galiza e Galicia. Déixoo aquí porque entendo que é relevante. Éo, ao menos, para min. Aínda que polo que sexa (pregunta mal formulada pode ser unha causa, nesgo na alimentación de datos da IA, outra) a resposta pouco incluía da diatriba entre as dúas grafías, superándoa e centrándose en sinalar o que ‘pensa’ que é Galicia: “En resumo, Galicia é un lugar único co seu propio carácter e encanto.” Non di moito, e dio todo. Coido que calquera candidato ou candidata (ben, por se acaso, imos deixalo e ‘case calquera’) asumiría a frase, por curta ou matizable que se lle antollase.
Outra cousas é que as súas accións vaian manter e mellorar esa idea de Galicia. Poderemos confiar en que estean encantados con Galicia ou só en que o estean co escano?
Ningún comentario:
Publicar un comentario