Desolación e futuro. A modo de fábula moderna
No estado español, a 'guerra de Gaza' ou 'o xenocidio de Gaza', segundo que as fontes beban de man sionista ou non, teñen pasado a un segundo plano na semana de cambio de mes. Máis de douscentos mortos, máis de mil desaparecidos, e cuantiosos danos deixan un golpe climático claro. Desolación.
O futuro sempre comeza hoxe, e, para os que por xeografía estamos lonxe desta catástrofe, ese futuro ven anunciado por unha cacofonía de voces e actores diversos que tentan ocultar responsabilidades, lanzalas cara outro, evitar autocrítica, introducir desordes interesados e nin pensar en cambios de uso se solo, políticos, sociais, económicos, ou de costumes que podan supoñer un custe de principio (político, económico...). É dicir, dende un punto de vista humano, esas voces denotan, máis ca unha falta de responsabilidade, unha irresponsabilidade a que nos cae -literalmente- encima.
Cando xa pasaban de cen os mortos anunciados, tiven unha conversa que cortei antes de pasar a maiores. Basicamente, dicíame outra persoa que 'agora' parece ser que todo fora provocado. Non puiden conter un pequeno riso, e entón fun interpelado de novo, dicíndome que ría, porque non cría niso, pero... E cortei: río por non discutir. E pasei a falar doutra cousa. Mortos por diante, despois de avisos cada vez máis frecuentes de desastre climático dende hai décadas, e vou resolver iso respondendo a unha provocación (dobre, dunha DINA nunha ampla zona, e persoal, no momento, por non crer en teorías da conspiración). É moito máis doado facerse ouvidos a calquera bulo que comezar a mencionar que hai zonas inundables nas que se leva construíndo a saco e que o cambio climático inducido pola nosa actividade na Terra ten duplicado a intensidade e a probabilidade de fenómenos semellantes... Mentres, os voluntarios comezaban a actuar en Valencia.
Unha anécdota que por suposto non ten importancia no contexto xeral de morte e destrución, pero que ilustra como poden chegar as catástrofes a collernos tan desprevidos. E con poucos reflexos para actuar e tentar que non cheguen a ser tan destrutivas, palialas e mellorar e aumentar a capacidade e reacción despois de que ocorran.
Engade empatía á túa caixa de ferramentas para vivir. Protéxete contra os bulos con datos e contraste. Non te fíes de que acusa ó diferente porque o é; máis aínda cando sabemos que nas cousas de todos, máis ou menos a todos se nos pode acusar dalgunha miguiña de culpa E pensa no cambio climático, non só na reacción do goberno ós desastres que produza.
1 comentario:
Miguel Lopez Figueroa
Una de las razones porque la gente cree cualquier bulo es porque "la ciencia", "los expertos" o "el consenso científico"( este último, una invención de los tiempos modernos, que nunca fue la ciencia, ni los avances, ni los descubrimientos cosa de consensos. Sino de quien tiene la razón, y, sin embargo, se mueve ). se usan como herramientas en el fango político para lanzarse los unos a los otros, criminalizar a las victimas y justificar al victimario. La polítización de la ciencia para los intereses de ideologías globalistas, será más o menos acertada en sus postulados, por ciento, sin tanto consenso, pero desde luego causará rechazo en los que no comulgan con tal o cual corriente. Si lo que se pretende es que los políticos la usen como martillo para golpear en el debate político, una parte de la población no creerá que el calentamiento global causa mayor incidencia de gotas frías y la otra que es porque se destruyen presas, enzarzandose en un debate digno de un estadio de fútbol y no de papers y estudios por pares.
Publicar un comentario